bildirgec.org

Çocuktum bir zamanlar;
Kartlar topladım oyunum oldu,
Bilyeler yuvarladım mutluluğum oldu,
Başımı yardım en büyük acım oldu.
Ben çocukken;
Uygar barbarların sofrasında ailem meze oldu
Evim siperim, vücudum silahım.

Yıllarca kanla beslendim,
Acıyla yıkandım
Mermiler çınlattıkça ortalığı
Acizliğim kalbimi parçaladı.
“Kimsiniz, ne istiyorsunuz? Niye?
Niye vatanım oyuncağınız?”
Diyemedim, soramadım
Bağırdılar korktum, ateş ettiler ölmedim
Boyun eğmedim dünyanın suyunu sıkanlara
Öksüz yüreğimdeki kinle büyüdüm
Vatanımı içenlerin kabusu oldum
Vücudum tank oldu üstümdeki bombaya
Ölümüm uyarı olsun kanım zehir
Sessiz çığlığım inlersin bu dünyada.
“İntihar eden sizce terörist midir?”
Yurdumu savunmanın coşkunluğuyla yanıp tutuşsam da
Ben bir çocuğum bombaların ortasında.

Biz bir grup arkadaş olarak bir projeyi hayata geçirmeye çalışıyoruz. Kısaca bizim projemizi anlatayım önce; Okulumuzda dağıtılan kutu sütler, pet şişeler ve buna benzer atıkları topluyoruz. Bunları Tetra-Pak’ın geri dönüşüm sistemine göndererek levhalar (suntalar) halinde alabilmeyi umuyoruz. Buraya kadar sıradan bir şey ama bizim amacımız bu çevre hareketini eğitime yansıtmak. Bunu da bu levhaları okulun marangozuyla irtibata geçerek okul sıraları haline getirip çevremizdeki(Kurtköy)yardıma muhtaç okullara hediye etmek istiyoruz. Biz kendi çapımızda bir şeyler toplamaya çabalıyoruz fakat pek yeterli olacak gibi gözükmüyor. Hem bu projenin belli bir süreyle sınırlı kalmaması açısından hem de daha çok karton, daha çok sıra manasına geldiğinden sizlerin de yardımına ihtiyacımız var. Bu yüzden, pet şişe ve karton benzeri atıklarını toplayıp Tetra-Pak’a üstünde ‘Koç Özel Lisesi’ndendir’ ibaresiyle koliyle yollayabilecek arkadaşların belki bir, belki daha fazla çocuğun sırasının yapılmasında faydası dokunur.

Soğumuş çay ağzımda İçimi ısıtamaz artık, Kimin ihtiyacı var ki buna? Hayatım, şehrim İstanbul’um içimdeyken Durmaksızın gözbebeklerimden ruhuma akarken.

İnsanlar önümden geçer Hiçbir görmez beni, Denize atılan oltalar Girer, boş çıkar Bir daha yine boş Gelmez, gelemez! İstanbul’un kalbini Karanlık, pis suların altından, Çıkaramayacak, çalamayacaksın! Sallama oltayı daha fazla, İnat etme! Yemle kaplı yalancı iğnenizin ucuna gelmez N’olur daha fazla acı çektirme Sen de gel yanıma Yüreğinle bekle O gelir bulur seni Dert etme!

Yaşamak acıyla Yaşamak katilcesine Geleceğini düşük yapan Geçmişini katleden bir katil Amaçları, umutları unutup En nihayetinde asalaklaşıp Yaşamak… Ağacı, hürriyeti Ormanı, kardeşliği Tanımadan, bilmeden Yaşamak…

Sisemin düzensizliğinde kaybolmuş Kobay fareleri, Lağımını hor gören, Başkalarının uğrunda acı çeken, Alınmış, Satılmış, Kapışmış Barışmış Kobay fareleri, insan hayvanları Hayvan ruhlu insanlar Yaşamak…Sizinle mi? HAYIR!

Ben yatılı okuduğum için okuldaki websense barikatına takılıyoruz. Bir çok girmek istediğimiz sitelere giremiyoruz. Bildirgec’ten bizim bu derdimize deva olmasını diliyorum.

Kısa ömrümde ilk defa kendimi yazarak rahatlatmaya çalışıyorum.Evet belki de hayatımın en yalnız zamanında olduğum için bu böyle. Aslında daha önce insanların sadece kendileri için bir şeyler yazmaları bana saçma gelirdi. Şimdiye kadar hep ya not almak için ya da yayınlanması için yazılar yazdım. Bazen içimden geldiğinde yazmak her zamanki tembelliğime verdim, kaldım ve sadece oturdum öylece. Ama hayatımın viraj yıllarında sanırım bu tarz bir şeye başvurmam kendime anormal geldiği için bunları zırvalıyorum. Vew ilk defa bir yazdığımın kimlerin okuduğu da umurumda değil, belki de kendime verdiğim önemin artmasının sebebidir bu. İlk defa bu günlükte kaç kişi okumuş umurumda olmayacak çünkü önemli olan benim kendimi iyi hissetmem olacak. Gerçekten de hep olması gereken değil mi aslında? Bir şeyi sadece ve de sadece kendim için yapmak. Belki bunu okuyan çoğu insana zırvalar gibi gelcek bu ama artık o da umurumda değil çünkü hayatım boyunca bir elin parmağını geçmeyecek sayıda işleri sadece kendim için yaptım. Ama beynimdeki bu değişimleri görüyorum ve biliyorum ki bundan bazı şeyleri değil herşeyi kendim için yapacağım ve kendim için yaşağan bağımsız biri haline geleceğim. Bazılarına bu bencilce gelebilir ama sanırım bu boktan dünyanın bize yüklediği iğrenç sorumluluklardan kurtulmanın tek yolu da bu…

Artık hayatta sadece kendimi mutlu etme amacım var. Gidip kendi halimde yaşamalı boktan hedefleri önüme koyup mutluluğumdan çalmak istemiyorum. Ama sonra çevremdekilerin beklentileri hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum. Hayatımın genç yaşında karar vermeliyim kendim için mi başkaları için mi yaşamalıyım. Benden yaşça tecrübeli olanlar siz ne yapıyorsunuz, memnun musunuz?

Açıkçası ben bu blog olayında yeni biri olduğum için bu çelişkiye düşüyorum. Özellikle “Yazılılar” Gnlüğündeki; “Bildirgeçte ekşi sözlük esintileri” yorumunu görünce bu sorunun cevabını son derece samimi olarak bekliyorum…

Bu kelime bizim birine taktığımız lakap. Bu soruyu buraya yazmamın sebebi ise bu kelimenin kişileştirildiğinde insanlara yaptığı çağrışımları merak etmemdir.

Tayyip Erdğanın bir hayvan yerinde olması “leman” ın yaptıı guzel bir işti ama bn hangi hayvan dahaiyi olmuş hala bulamadım…