bildirgec.org

kesinlikle bir über-site. evet

Evin asıl sahibi olan Siyam kedisi hazretleri Mart Nisan ayları, gevşer gönül yayları hesabı azdı, kudurdu, kabına sığmaz oldu. Öyle ki, haşmetmeapları salonun orta yerinde, evin en kral otoritesi ve sair zamanda Allah gibi tırstığı pederin gözlerinin içine baka baka, Niagara şelalesi gibi şorul şorul işedi. Aslında biz evin bilumum ücra köşelerinden gelen kesif sidik kokusundan, kendilerinin çaktırmadan tıstı tıst diye diye ilaçlama yaptığını biliyorduk bilmesine ama zat-ı şahanelerinin bu kadar ileri gideceğini asla tahmin edemezdik.

Pederin duruma el koymamasının asıl nedeni ise daha önce bu hususta edindiği acı bir deneyim idi. Vaktiyle kedi efendi hazretleri koridorda işerken yakalanmış, pederin panikleyip bağırması ve hayvanı atraksiyonun orta yerinde kovalamaya başlamasıyla kedi hem işedim hem de koştum yalan dünya senden geçtim diye diye evin içinde işemedik yer bırakmamıştı. Eh, aklını kullanıp hayvanın işini neticelendirmesini beklemeyen babamız, aynı hatayı bir kere de hayvan kusarken yapmış idi. O sebeple evin her yanı amerikan salatası olmuştu, onu bilir, onu söylerim. Bu salatalar da her zamanki gibi bizlerin (annem ve şahsım) ellerinden öptü netekim.

Biryerlerden duyduk, geldik üye olduk, ettik netekim buraya. Güzel, hoş da, daha bismillahirrahmanirrahiyme deyip iki tane blog yolladık, üstelik düzgün bir Türkçe ve iyi olduğuna inandığımız bir üslup ile ilk heves yazdık, yazmaz olaydık. Daha klavyenin pikseli kurumadan yedik fırçanın genel müdürünü, kırdık kıçımızı, kuyruğunu kısmış it gibi oturduk.

Bunları niçün mü yazıyorum efenim. Bakınız aradan geçmiş sekiz on gün. Hiç gıkımız çıkmış mı? Çıkmamış. E bi çıkarttırın yahu. Efenim, yaşımız olmuş elli beş küsür, emekli evkaf memuruyuz, biraz hörmet efenim hörmet! Sonra demezler mi adama, filanca bankanın müdürü Tahir bey’in kayınpederi Ebubekir Bey internet ortamlarında karizmayı yarmış yardırmış diye?

Elin adamı ne de güzel çekmiş İstanbul fotoğraflarını tey tey!

Sabahlara kadar ek iş adına tercüme yapacam, iki üç kuruş fazladan ek gelir kastıracam deyip 2 saat uykuyla işe gelende, bir de üstüne üstlük fi tarihinde yaptığın / çözdüğün depresyon testi über-pozitif çıktı diye bir e-mail alırsa bünye, neylesin, hangi dağlara çıksın. O e-mailin amacını biliyorum lakin, altında isim, telefon ve muayenehane adresi mevcut. “Gel babana” tadında bir yaklaşım sezinlenmiyor da değil. O seansların içine ne kadar para sıkışmış, işte onu bilmiyor ben.

Hasıl-ı kelam, bu yaklaşıma verilecek tek bir cevap mevcut:

Sefkili günlük.

Yine işyerindeyim, yine bok gibi bi hava var ve yine akşamın saat 8.30’una kadar burada tıkılıp kalacak, ev uzak olduğu için yine minimum 9.30’dan önce ev yüzü göremeyeceğim. ekmeğin aslanın kalın barsağından anüsüne doğru şöööyle bir yolculuk yaptığı bu devirde içinizden biri çıkıp da “rahat mı batıyo?! iş bulamayan niceleri var. kır kıçını otur!” diyecektir. haksız da sayılmaz. lakin, sanayi bölgesinin bol köpek mahallesinde, vesait olmayan bir yerde zoraki tıkılıp da, hayatın dışarıda akıp gittiğini bilmek (bilmek diyorum çünkü siz o akıp giden hayatı, trafikteki otomobilleri, telaşlı insanları dahi göremiyorsunuz dağın başını dumanların alıp götürdüğü bu yerde) koyuyor be günlük. hele de gençlik opsiyonun sadece bir kaç yıldan ibaretse artık. işte beyle.

2030 küsurlu yıllardan zamanımıza geldiğini iddia eden şahsiyet.

Internet’in en kapsamlı sanat komünitelerinden biri olan deviantart, kuruluşunun 5. yılında da günden güne büyümeyi sürdürüyor.

Geçtiğimiz günlerde içerik yapılandırmasında bir takım yeniliklere giden site, ücretsiz üye kayıtlarının yanı sıra, cüzi bir ücret karşılığında banner reklamsız ve bir takım ekstra özelliklerle de erişim sunuyor. Sitenin başlıca özelliği, kullanıcıların kendi yaptıkları sanat eserlerini yayınlayarak oylamaya ve yoruma sunabilmeleri. Ayrıca, print hesabı satın alan üyelere, çalışmalarını poster / baskı formatında satışa sunma olanağı da tanınmakta.