bildirgec.org

korkularımdan sıyrılabilseydim
bir an olsun
karmakarışık zihnimi,
hep yenik çıktığım savaşlardan yorgun düşmüş benliğimi
maskelerimi, anlamsız zırhlarımı çıkarıp
zamansızlıklarla, çekingenliklerle kemirilmiş yüreğimi
ortaya koyup
kalbime dur demek yerine her seferinde
dilime gelenlere,gelipte diyemediklerimi, dillendiremediklerimi hislerime prangalar vurmak yerine
seni kaybetmekten korkmadan
anlatabilseydim keşke herşeyi
anlatsam anlatabilsem
ve herşeyden sonrasında
ya çekip gitsem bu şehirden
ya da bir olsa yollarımız ebediyete değin..

seni öylesine sevmişim ki
seni sensizde sevebiliyorum
ama sen yanımda oluncah hayat;
daha da bir anlamlı olacak biliyorum
Sen Değişme boşver
ben seNi böyLe De seviyoRum..
HisLerimi tariF eDecek keLime buLamaDım
arTık saDece SusuYorum..
UzakTa oL, Yakınım Da oL,
KabuL et ya Da eTme ama Gerçek bu..
arTık yoruLdum bu gereksiz kaçışLardan, ayrıLıkLarDan ve manasız korkuLarımızdan.. Çünkü SeninLe YaşLanmak isTiyorum…

bazen doğru nedir? doğru neydi? unutuyorum artık. herşey zamanın acımasızlığında yitiyor çoğu zaman ama şunu biliyorum ki. yitirmediklerim var. yitirmek istemediklerim. ve yitirmemek için uğraş verdiklerim…

Bencilliğimle kırdığımda var, bencilliğinden kırıldığımda ama benliğime saplanan yürekler var güzel anılar yaşadığım…

Düşüncesizlik edip yanılgıya düştüğümde oluyor kimi zaman, düşünüpte işin içinden çıkamadığımda ama hep iyiliğini düşündüğümü bilenlerde var….

İyi ve kötü günü omuzomuza geçirdiğim dostlarım var diye avutuyorum gönlümü yarın ayağım takılsa düşsem yanımda olurlar belki diye…

düşlerimde düşlediğim düştür
yinede varolmak sebebim her vazgeçişimde hayattan
tutunduğum, kopamadığım o son bağ
tek vazgeçmeyiş nedenim yaşamaktan
zerre kadar umut kırıntısı içimdeki
yüreğimi sıkıştıran arka sokaklarda
sessizce kelimelerle, usulca acımasız
sen misin?
yoksa
benim sevdiğim umarsızca

kenarda kayıp bir adam
aynaya baktığımda her sabah gördüğüm
benliğime yabancı o suretin,
düşlerinde düşlediği düşü
gerçekliğinde bir türlü bulamayan
ve o gerçekliğinde bulamadığı
düşe hep olacakmışcasına inanan
kenardaki kayıp adamın
o yitirilmiş yaşantının
yitiş nedeni
yoksa
sen misin?

gücün son zerresi ne demektir bilirim.. yaşamak dediğin yolculukta geçtiğim yollarda ardıma bakmam, çünkü gölgemden asla korkmam..

bildiğimi unutmam, acımı dillendirmem, kırgınlıklarım var elbet ama kine yer yoktur gönlümde.. eğer elini tuttuysam asla bırakmam.. eğer sevdiysem dilimde olmaz hiç hislerim, yüreğimi veririm, gerekirse canımı, kanımı hatta yeri gelirse son nefesimi sevdiceğimin uğruna, sevmek uğrunda…

düşler kurduğum doğru, hayallerimin olduğu da ama hala yaşıyorum. çabalarım var, gayretim… gözlerimden yaş akmadı nice senelerdir vicdansızlığımın eseri değil şefkatimi kötülerin kötülüğü karşısında hala yitirmemiş olduğumdan, bir de yaşanmışlıkların hediyesi gönüldeki o derin yaralardandır, nicedir öylece gözlerimde donakalmış yanaklarımdan aşağıya dökülemeyen göz yaşlarımın, ağlayamamamın sebebi…

giderken bakışlarındaydı
geri döneceğim diyen
gözyaşları vardı gözlerinde..
anlamsız bir film izlersin ya
öyleydi yaşanmışlıkların anımsaması benliğimde.
gidişinden sonrası yaşamak
bir köşede unutulmuş çocukluğumdan miras
kırık oyuncaklarım kadar anlamlı artık .

İnsanın binlerce yıllık tarihsel serüveninde onu asla yalnız bırakmamış, istediği zaman, kısmen de olsa istediği karaktere bürünmesine yardımcı olmuş, hem kendisini iyi hissetmesinde hem de başkalarını etkileyebilmesinde en büyük destekçisi olmuştur parfüm. Önceleri sadece doğa ananın kucağından toplanan çiçeklerden, yosunlardan, ağaç kök ve dallarından, yapraklardan ve bazı hayvanların salgıladıkları bir takım hoş kokulu maddelerden elde elde edilirdi. Daha sonraları, bu doğal maddelere laboratuvarlarda üretilen yapay maddelerinde eklenmesi ile yüzlerce farklı kılıkta karşımıza çıkan parfüm, elbette temel gereksinimizlerden değil. Buna rağmen, yine de vazgeçemediklerimizden. Parfümün çok uzun zamandır hep yanı başımızda olmasının en güçlü nedeni, insanın kendi vücuduna ait olan kokusunu daha hoş olduğunu düşündüğü başka kokularla maskelemek istemesi.

dindirdim içimdeki fırtınaları
umudumu aldım yanıma yalnız
kırgınlığı, yorgunluğu unutup
yeniden başlamak için
herşeyi olduğu gibi bırakıp
tek düzeliği, sıradanlaşmışlığı değiştirmeye uğraşmadan
artık yüzleşmeye gidiyorum kendimle
hiç bilemediğim zamanları yaşamak arzusu var
bir başına özgür ve hür; hür
olabildiğince sakin, ermişce bir ömür
sürmek
karmakarışık paradoksları olmayan
ezbere değil doğaçlama
yaşamak
sevgiden, iyilikten karşılık beklemeksizin
nicedir arzusunu duyduğum
gibi muhasebesizce
yaşamak işte öylecesine.

5 eylül 02

bitti dertlerim, kederim, bütün elemim
sona ermez sandığım.
son günüm bugün,
birazdan bir rüzgar esecek
bilinmeyen yerlerden gaibe doğru
ve sonra
uçuşacak ömrümün sararmış yaprakları
yanacak, tutuşacak yavaşça yüreğim
bir bir göğe savrulacak külleri…

hiç varolmamışcasına
çekip gideceğim
bilinmezliğe.

son günüm bugün
önce ellerim titreyecek
yapayacağım, korkacağım, ama vazgeçmeyeceğim
son bir cesaret ve
boşalacak damarlarımdan kızıl kanlar
ve bir rüzgar esecek
bitecek amansız kavgam hayatla.

yıllar oldu ayrılalı
omuzlarımız birbirinden
ben hala bırakılmışlığımla yaşamaktayım.
ne vakit geçsem o günün sokağından
ayrılığın.
durur zaman bende o an
derinlerden bir çığlık kopar içimden
kimselere duyurmadan titrek ve ürkek.
geçerim usulca
donakalmışlığımın, ayrılığın sokağından.