bildirgec.org

Zombie Bomb isimli çizgi roman serisi, bir süredir Amerika’daki zombi fanlarının ilgi odağı olmakta. Marvel, DC, Heavy Metal, Image gibi çeşitli tanınmış firmalara çalışan yazar ve çizerler, bu seriye özel olarak kısa zombi çizgi öyküleri yapıyorlar.

Serinin 4. kitabına, Türkiye’den isimler de katkıda bulunmuş. Studio Rodeo’dan Yalçın Didman ve Murat Mıhçıoğlu’nun imzalarını taşıyan “İki Adam Tek İntikam” isimli western temalı zombi öyküsü, bu kitapta yer alıyor.

Zombie Bomb’un yeni sayısında Türkiye’den yazar ve çizerler de var.

Zombie Bomb‘un yayıncısı Terminal Press, Studio Rodeo ekibinden Ergün Gündüz, Cem Özüduru ve Murat Mıhçıoğlu’nun gerçekleştirdiği iki zombi öyküsünün de sonraki kitaplarda çıkacağını duyuruyor.

Martin Mystere ve Dylan Dog gibi çizgi romanlarla tanınan Giampiero Casertano

Hırvatistan’ın Makarska kentinde buluşan çizgi roman yaratıcıları, Türkiye’de yıllardır bilinip sevilen Martin Mystére, Mister No, Zagor, Ken Parker gibi dizilerde imzası bulunan kişiler. Ntvmsnbc.com, bu çizgiromancılarla yapılmış röportajlardan genişçe bir derlemeye yer vermiş.

İki kapak alternatifiyle çıkan Zombistan’ın, “Cinnetli Kapak” versiyonu… “Kasvetli Kapak” ise, daha yalın bir grafik içeriyor.

Rodeo Albümler Dizisi’nin ikinci kitabı Zombistan, ’87 doğumlu çizgi romancı Cem Özüduru’nun imzasını taşıyan ilk kitap olma özelliği taşıyor. Daha önceleri Rodeo Strip dergisinde yazıp çizen Özüduru, korku klişelerini yer yer ters-yüz ettiği bu çalışmasında Türkiye’nin güncel sorunlarına metaforik bir bakışla yaklaştığını ifade ediyor.

Kitabın uzantısı / eklentisi / parodisi niteliğinde bir de internet sitesi mevcut: Zombistan.com‘da, İstanbul’un zombilerce işgali gün gün aktarılıyor; kitabın nerelerde satıldığı gibi bilgilerin yanısıra, wallpaper ve afiş tarzı gibi ekstralar da yer alıyor.

Yalçın Didman’ın yazıp çizdiği Eksi Seksen adlı fütüristik bilim-kurgu çizgi roman, ilk kez tam macera halinde bir albümde yayınlandı. Daha önce Rr ve Akrebin Gölgesi gibi dergilerde boy gösteren fakat en çok yarıya kadar ilerleyemiş olan macera, Ayılı Adam isimli karakter etrafında gelişiyor.

Dünyanın en ünlü sualtı canavarı Nessie, özel dizi kitaplarının ilkinde kâbuslar dedektifi Dylan Dog‘la karşılaşıyor.

Korku Kulübü isimli kitapta, kısaca Nessie olarak bilinen efsane yaratığa dair alternatif teoriler, egzantrik bir kulübün üyeleri tarafından anlatılmakta. Her öyküde, Dylan Dog’a da bir rol biçilmiş. Bazısı bilim-kurgu, bazısı fantasik veya şiirsel olan her bir varsayım, yazar Sclavi ve çizer Roi’nin ellerinde heyecanlı çizgi öykülere dönüşmekte.

Kabuslar detektifi Dylan Dog’la yakın zamanda tanışmışsanız da önceki maceralarını kaçırmışsanız, güzel bir uygulama var: Eski kitaplar, karma vaziyette bayilere tekrar dağıtılıyor. Dario Argento’dan Wes Crawen’a tüm korku sineması ustalarına göndermelerle dolu Dylan Dog maceralarının bu özel dağıtımları için, korku sineması klasiklerinden siyah/beyaz fotoğraflar kullanılmış. Özellikle Lost sevenlere tavsiye edilecek bir kahraman Dylan Dog. Bir de, çizgi romanda hafif erotik tatlardan ve romantizmden hoşlananlara.

Nobel ödülünün bu kadar tartışıldığı bir ülkede kitap satış oranları (ve daha önemlisi okunma oranları) hangi düzeyde diye merak ediyor insan. Ahmet Altan’ın yüzbinlik basılan kitapları falan gerçekten insanların okuma isteğini körükleyecek etki yaptı mı? Sizce gerçekten de daha mı çok kitap okunuyor? Vapurda, trende, gündelik hayatınızın akışı içinde (bireysel bir gözlem olarak) “fiilen okuyan insan”ı daha çok görüyor musunuz? Parmak hesabı gibi basit ama gerçek birşeyi kastediyorum…

bu ne böyle demiştim önce. arka bahçe’nin superman veya örümcek adam dergilerine hiç benzemiyordu, gözü renklerle cilveleşmeye alışmış biri için gayet itici, siyah-beyaz bir çizgi roman, atlara binmiş adamlar falan… yayıncısıyla tanışmasam, o kitabın odama girmesi hayatta mümkün değildi… bir kenarda durdu öylece, belki bir yıl, belki daha fazla…

aşk acısı ve bıkkınlık dolu bir gecenin kasvetinde her nedense aldım elime okudum, herhalde alakasız bir şey diye (belki çikletten çıkma fal kağıdı bulsam onu okuyacaktım, maksat kafa dağılsın) ve kaba saba bir western sandığım şeyi gözyaşları içinde bitirdim. aşka dair, yalnızlığa dair bir kitaptı bu, çizgi romanda aradığım tadı vermemişti belki ama edebiyatta arayıp da bulamadığım şey vardı sayfalarında. silahlar konuşurken, sanki gerçekten birşeyler söylüyorlardı. ölen adamların bakışları kafasına takılıyordu insanın, ne kadar değerli olmalıydı hayat, oysa nasıl kolayca kayıp gidiyordu. küçük bir kızın muhteşem kurtarıcısına hayranlığında aşk titreşimleri vardı ama “temiz” bir aşktı… bir kahramanın bu kadar kırılgan ve aynı zamanda bu kadar dayanıklı olması tuhaftı, ama babam da böyle değil miydi?