bildirgec.org

dön baba dönelim

daha önce zamazing.org‘da iki kez bahsi geçen hareketli plakçalar “vynil killer” (plak katili), bir çeşit alt-kültür fetiş objesi haline gelmiş durumda sanırım. keza bu kez de sound-art kollektifi “staalplaat soundsystem“in “yokomono” isimli enstalasyonunda karşımızdalar.

küçük bir modifikasyonla, biricik vw vanımızın üstündeki hoparlör yerine bir fm vericisi var. plak katilleri dön baba dönerken özel bir frekanstan müziği yayıyorlar, staalplaat soundsystem üyeleri de mixerlerine bağlı olan alıcılar sayesinde gerçek zamanlı olarak bu müzikleri mixliyorlar. [kaynak]

Yukarda gördüğünüz şirin VW van aslında bir plakçalar! Plağınızın üstünde dön baba dönerken, altındaki iğne ve üstündeki minik hoparlör sayesinde şarkıları çalıyor. Tabi ses rezalet ve plağın çizilme tehlikesi yüksek. Adı üstünde: vinyl killer.

tasarımcılar paul wilson ve james smith, bağımsız ingiliz müzik dergisi wire‘ın 2005 yılındaki kapaklarının pdf dosyalarını ses dosyasına dönüştürmüş. ortaya dergide yer alabilecek, deneysel elektronik müzik kıvamında sesler çıkmış.

meşhur tasarımcı ve blogger steven garrity benzer bir şeyi amerikan bayrağıyla denemiş, ve çıkan sesleri digital hardcore‘a benzetmişti.

“kara saplanması gereken şeyler sadece kayaklarınız ve suratınızdır.”

japonlar, sigara içenlerin dikkat etmesi gereken adab-ı muaşeret kurallarını şirin piktogramlar ve haikumsu açıklamalarıyla halka arz etmişler. (site çok japonca gelirse buradan)

bir arkadaş da hemen dalgasını geçmiş.

Chicken Run, Wallace & Gromit ve Creature Comforts gibi animasyon şaheserlerini dünyaya hediye eden Aardman Productions‘un deposu yanmış, setler metler herşey gitmiş.

amerikali komedyen Jon Stewart Wired’a demiş ki:

televizyondaki şeylerin yüzde 12’sinin iyi, 88’inin boktan olduğunu düşünüyorum. buna “iyilik teoremi” diyorum. bu sabit bir sayı gibi. tv evreni büyüse de bu oran onun içinde sabit kalıyor.

süp-per bir fikir değil mi? amerikan televizyonunu bildiğim kadarıyla olağanüstü haklı. hatta iddia edebilirim ki herifler resmen en berbat dizileri bile belli bir kalitenin üstünde yapıp izletebiliyor. buna örneğim de: kevin hill.

Aphex Twin, Autechre, Björk ve hatta Madonna gibi sanatçılara çektiği kliplerle kendisini sevdiren, 7. Uluslararası İstanbul Bienali’ne de iki klibiyle katılan ve geçen sene Directors Label‘dan toplama bir dvd çıkartan Chris Cunningham‘ın Warp Films‘den çıkan yeni kısa filmi Rubber Johnny.

anahtar kelimeleri bu mim hakkında her şeyi açıklıyor.

details ve GQ adlı “erkek” dergilerinin online mekanı olan men.style.com‘un en son ana sayfa makalelerinden biri “how to be a male groupie.” imaları ardımızda bırakıp biraz da kibarlaştırarak türkçeye çevirmemiz gerekirse: “hanım rock starlarımızı tavlama klavuzu.”

the kills‘den vv, letigre‘den kathleen hanna, yeah yeah yeahs‘den karen o gibi son zamanların revaçta hanımlarının nelerden hoşlandıklarından tutun, onları ilk buluşmada nereye götürmeniz gerektiğine kadar kilit püf noktalarını bir araya getiren bir yazı.

dyson, evi süpüren çıplak kadın fantazisini bayağı tehdit eden bir şey icat etmiş.