bildirgec.org

Televizyon hayatımızın bir parçası veya hayatımız televizyonun bir parçası haline geldi bugünlerde…Öyle ki bunu bugünlerde daha iyi anlamaya başladım.Cem Yılmaz’ın Opet reklamını hepiniz izlemişsinizdir.Bu reklam karekteri bile gençler tarafından öyle benimsenimiş ki çevremde birçok arkadaşım günlük hayatlarında bu karekterin replikerini kendilerine uyumlu hale getiriyorlar.Geçen gün Cerrahpaşa Tıp Fakültesi kliniklerinde hastalarla ilgilenirken koridorda iki arkadaşımın muhabbetine kulak kabarttım.Hasta odasından çıkan ilk arkadaşım ;”Hasta ağladı be..” diyerek kapıyı çarptıktan sonra diğer arkadaşım ;”…bunlar reklam kokan hareketler bunlara gerek yok” dedi ve ilk arkadaşım diğerinin yanına yaklaşarak “Alırım önlüğünü…” dedi ve küçük bi tokat attı.İşte tıp fakültesi öğrencilerinin hayatında televizyonun yeri…Hayatımızdan televizyonu eksik tutmayalım ama televizyonu hayatımız haline getirmeyelim…

İstanbul ‘daki Oruç Baba türbesini hepiniz bilirsiniz…Ramazanın ilk günü Oruç Baba türbesi kıyamet yeri gibi olur.Herkes orucunu burada sirkeyle açmanın daha faziletli olduğuna inandığından orucunu burada açmak için gayret gösterir.Biliyorsunuz ki geçen gün ramazanın ilk gününü geride bıraktık..Çok sevdiğim bir arkadaşımla, Hüseyinle, birlikte bu türbenin yakınlarından geçiyorduk ramazanın ilk günü… ve yanımızda aniden beliriveren 68lerden kalma bir Anadoldan orucun vermiş olduğu yorgunlukla gözleri şaşı bakan bir amca heyecanla bize ORUÇ BABAnın nerde olduğunu sordu…ve film bu sorudan sonra başlıyordu: Amca: Oruç Baba nerde oğlum, biliyormusun? Hüseyin :Abi o geçenlerde öldü.. Adamcağız sabahtan beri aç ve susuz ki beynine glukoz gitmiyordu… Amca:Ne öldümü? Hüseyin: Evet abi. Bir yüzyıl olmuştur herhalde… Bunu duyan adam gayet nazikçe teşekkür ettikten sonra geldiği yoldan üzgün bir ifadeyle uzaklaştı… Siz siz olun oruçken dengeyi yitirmemeye çalışın!!!!

Hiç düşündünüz mü ;insan neden mutlu olmak ister?