bildirgec.org

dedim kendime, bekleme kızım gelmez ama bi tarafım o kadar odun değil benim sevgilim yollar bi buket çiçek… diyodu. 1 haziran saat 14:48 hala yok.şirketin camından bakıyorum ne gelen var ne giden… umudum kesildi artık aksam kendime bir buket papatya alıcam ve bir paket sigara….ve yeni yaşımı kutluycam kendimle…

benmiyim sebep? hayır bu kadarını yapamam…. sadece tanışmalarına velise oldum, bilincli yapılmış bişi değildi… o benim kardeşim…temel sanat dersinde paspartu yaparken maket bıçağıyla elimizi kesip kan kardeşi olmuştuk.kardeşim o benim.Bu aşk onu mutlu ettiğinde, sürekli bana “benim masal perimsin,iyiki onu tanımıştırdın iyi beni aşkla tanıştırıdın” dediğinde bende mutluydum.( niyeyse kendime pay çıkartıyodum bu aşktan)peki şimdi nolucak…yine pay çıkartayımmı kendime? nasıl olduda böyle oldu? neden aylar once laf arasında ettiğim bi cülmle “ne kadar hoş bi adam değilmi” nasılda pisman ediyo insanı…. o benim kardeşim… ikisi de sürekli bana bakıyor… ikiside beni suçluyo sanki hiç belli etmeselerde, içten içe beni suçluyolar sanki… ben bişi yapmadım…

adı bile bi tuhaf olan bu hastalık hayatımı kabusa çevirdi. Önce hafif kızarıklarla başlayan sonra su toplayıp,kanayan yaralar ve gece uyutmayan agrılar. Hastalık sebebi sıkıntı ve stres… Sakın kerdinizi üzmeyin ve hiçbi şeyi dert etmeyin…( hala canım yanıyo)

eurovision şarkı yarışmasını takip eden türk basın mensupları dertli 1- erkekler etraftaki yabancı gay gazetecilerin tacizleri yüzünden 2- kadınlar ise yakışıklı buldukları gazetecilerin gay çıkmaları yüzünden. zavallı kameraman arkadaşlar tedirgin, onları korumaya çalışıyoruz…

hadi yatma vakti geldi…tatlı rüyalar size…

elimizde üç kelime var. bu, ne ki,şimdi? evet bu kelimelerle kaç ayrı cümle kurabiliriz? anlamlarıda farklı olurmu. Arkadaşlara ne olmuş?herkez şaşkın ve bıkkın..

İstanbuldayım, onun İstanbulunda…gözden ırak olan gönüldende ırak oluyormu gerçekten….. Özledim çok özledim ama gitmiyorum, gidemiyorum…

birinci telefon;iş uzadı bugun
ikinci telefon; ablam geldi onu gezdiriyorum
üçüncü telefon; bulaşık yıkıyorum neclayla buluşucam sora
dördüncü;bursadan misafırlerim geldi zeynebi ara istersen
beşinçi;aman napıyım sıkılıyorum işte.üşeniyorum valla çıkamam bu saatten sora
bilmem kaçıncı telefon;yarın italyaya uçuyorum valızımı topluycam…..
yerin dibine girin emi,nerde ya bu kadar adam hepsinin mi çokkkkk önemli işleri var.yine sigaram bitti,bu cadde neden bu kadar kalabalık.tamam tamam ben gidiyorum…

ah be baba ya…Yıllardın annemin bana çeyiz yapma çabaları, arkadaşlarıma,komşulara, eşe dosta espiri konusu etti beni.Gurbetçi akrabalarımızın getirdiği kahvelerin bile son kullanma tarihine bakıp ” oh oh daha 2006 ya çok var sen o zamana kadar evlenirsin” deyip çeyize atması delirtti beni. Ama son bombayı babam patlattı.Sürekli kazık yemesine rağmen bıkmadan arkadaşlarına kefil olan babam en son bir kamp çadırı için aynı şeyi yaptı.Sevgili babamın arkadaşı olan kalleş adam parasız pulsuz kalıp memleketine donunce çadır satan firmanın avukatı kefilin kapısına yani bizim kapıya dayandı. Bende zavallı annemin tansiyonundan korkarak hemen parayı ödemek zorunda kaldım. İnsanların taksitle 170 milyona aldığı çadır bana peşin para 212 milyonu maloldu. Bu arada babamda boş durmadı kalleş adamın abisini buldu, tabiki parayı alamadı ama benim cesur babam sağolsun çadıra el koydu. Aksam tepesi atmış olan annemden muhteşem bi fikir geldi; annem 12 kişilik çadırımızı çeyizime kolmayı akıl etti. Annecim ve babacım sağolsun çeyizimde kocaman kazıkları olan bi çadırım var artık….