bildirgec.org

Agaclarin yesillendigini oyle hemen farketmiyor insan. Soyle bir yagmur yagiverdi ve aksama dogru ofisten cikinca farkettim ki etraf yesil yesil kokuyor. Yeni acilmis yapraklar yikanmislar, uzun uzun nefes aldim, islanmis parkta dolastim. Gitti aklimdan dertler, tasalar. Ben vardim bir de agaclar. Orhan ustayi aniyorum her gun artik: “Beni boyle guzel havalar mahvetti” diye mirildaniyorum parkin icinde yururken.

Sabah ANZAC günü diye Yeni zelanda ve avusturalyaliarin ortak duzenledigi torene katildim Rockefeller Merkesinin ortasinda bahce katinda. Sonra bitince donerken Times meydaninda Ermenilerin gosterisi ile karsilastim sasirdim. “Osmanlı Türklerinin Ermeni Soykırımı” Adlı kocaman afiş ve insanlar… Pazar günü hava açık herkes bunu görüyor.. Eh be dedim, olan olmus siz bilmiyor musunuz si.ilmis gotun davasi olmaz lafini?? Ne kurcaliyorlar gecmisi? Baris kardesim baris.

New York civarinda Hafif tayfasindan kimler var?

Aceleyle kendimi ofisten dışarı attım. Geç kalmıştım ve daha yürümem gereken 8 blok vardı. Burda yapılacak bir toplantıya gitmem söylenmişti ve şimdiden geç kalmıştım. Karanlık, yağmur ve soğuk. Daha 39. sokak ile 6. caddenin kesiştiği noktada gördüm onları. Küçük bir grup ellerinde bez bir afiş bağırarak yürüyorlardı. Sonra daha büyük bir insan grubunun seslerini duyar gibi oldum, ama acelem vardı yürümeye devam ettim. Meşhur 42. cadde‘den Times meydanına dönünceye kadar bilimum polis çeşidinin önünden çoktan geçmiştim. Ve sonra onları gördüm. Çamur dolu inşaat halindeki bir yoldan yürüyerek protestoculara yaklaştım. Times meydanında birikmiş binlerce insan durumdan rahatsız olduklarını göstermek için toplanmışlardı. Düşündüm, onlar üstlerine düşeni yapıyorlardı ve birçoğu eve döndüğünde gerekeni yapmış olmanın huzuru ile uyuyacaklardı. Bu inancı hissetmek bile o an beni yoldan çıkarabilir ve “başlarım bu iş hayatına da materyalist dünyaya da!” diye bağırarak aralarına dalmama yol açabilirdi. Ama tuttum kendimi. Benim de sıram gelecek ve ben de sesimi çıkaracağım zaman olacaktı fakat önce kıçı sağlama almalıydım, yoksa davayı baştan kaybedecektim. Döndüm ve ışıklı – al al al!- diye bağıran panoların altından hızlı hızlı yürüyerek yoluma devam ettim.

Guzel Animasyon ve Tasarim Ornegi Sekil a3

Geliyoo geliyoo Lara abla geliyoo! :))Ozlemistik kendisini!

Fazladan 10 dakka yürümek hiç bu kadar vurmamıştı beni. Meğer bana daha yakın bir caddede aynı bankadan varmış. Üstelik evden çıkmadan haritaya da bakmıştım. Ben salağım aptalım, lütfen beni aşağılayın…

İzmirli kim olduysa hayatımda muhakkak lafı döndürüp dolaştırıp İzmir’e, İzmir’in ne kadar güzel olduğuna, apayrı br cennet olduğuna falan getirmeleri tansiyon falan bırakmaz oldu bende. Tamam, İzmir güzel olabilir, doğduğun yerdir seversin bağın vardır onu da anlarım, da neden bu övünç hep-bir-ağızlığı? neyi pazarlıyorlar? Ortak gizli bir bilinç mi var İzmirliler’de? Bir olmuşlar İzmir’i övelim insan gelsin kalkınsın yurdumuz tekniği mi bu? Araştırın lütfen…

Masam, sandalyem, sallanan sandalyem, yer yatağım, küçük kitaplığım odamdaki mobilyayı oluşturuyor. Simkart şekilli odamın iki geniş ve uzun penceresinden karşı apartman gözüküyor. Penceler genelde kapalı ama bugün açık olan alt kat hizasındaki pencerede bir kedi gördüm. Demeki ki kedileri varmış. Soğuktu dışarsı, karlar donmuş, üstlerine basarak çatırdata çatırda akşam yalnızlığınıda bir cocuk misali eğlenerek vardım evime, posta kutumdan newsweek dergimi aldım, dördüncü kata daireme çıktım, ve bir fincan kahve ile odamdayım. Gece uzun.

Newsweek son sayisinda Turkiye var: “Exclusive: Risking a Civil War”