bildirgec.org

yazmayı benzersiz bir ihtirasla seviyordu. beyaz, boş sayfalar onu sehvetli bir kadın gibi içine alıyor, kaygan dilin esiri yapıyordu. her anı doğallığından soyup çıkartıyor, beyaz sayfalarda bambaşka bir hale sokuyordu..yazma sevdası herşeyin üstüne çıkıyor, ezici ağırlıkta olabiliyordu..

3 yıla yakın bir kadın ile birlikteydi. yazıya ve kadına olan sadakatı arasında sıkışıyor, var olabilmek için bu ikisine eş zamanlı ihtiyaç duyuyordu. kadınla tanıştığı ilk andan itibaren aralarında geçen herşeyi yazıyordu..zaman içinde yaşananların yazılması ile yazılanların yaşanması yer değiştirmişti..kendi kitabının kahramanlarını ele geçirmiş, ayaklarına prangalar vurmuş, istediği yola sürüklüyor, kah neşeye kah kedere sebep oluyordu..

Boş boş ekrana bakan bir çift göz var şu an bende. Yazmaya hep hevesli bir yürek ama dirençsiz parmaklar var bende. Gelecek kaygısı taşıyan beynime bu yük bazen ağır geliyor. Göğsüm sıkışıyor, kaçmak, uzaklaşmak istiyorum bir yerlerden ama mecburiyetlerin çaresizliğinde eriyip bitiyorum. Hayatımın düzeni bile sıkıyor bazı zamanlar beni, insanlar düzensizlikle boğuşurken. Sonra diyorum ki kendime, ‘ne kadar nankörsün, şükret, şükret ki yetinebildiklerinin aslında çoğu insanın sahip olamadığı şeyler olduğunu farket’. O dirençsiz dediğin parmaklarının bile bedenine bağlı ve canlı olduğunu unutma. Bunu bile unutma..