70 yaşında, oldukça renkli bir hayat yaşamış, eski bir ateşe eşi, ünlü bir modacının annesi, emekli ama hala deli gibi çalışan bir kadın…
Bu kadın benim hayatıma çok şey katıyor, katmaya da devam edecek, hissediyorum.
aynı okulda öğretmeniz ikimiz de…ilk geldiğim günlerde görünce, “ben bu yaşta olsam evimde oturur dinlenirim, seyahat ederim, deli mi bu kadın? ne demeye hala çalışıyor?” demiştim kendi kendime. ama şimdi anlıyorum ki o zaten bunu yapmazsa yaşayamaz…
evet, 70 yaşında. ama birçok kadına taş çıkartan bir güzellik ve bakım. bir gün bile makyajsız, bakımsız, paspal göremediğimiz, eh be kadın, bir kere de yorgun olur insan, nereden bu enerji, diye hayran hayran bakakaldığımız sevgili büyüğümüz ama aynı zamanda da “arkadaşımız”, AYLA’cığımız….
beni ve 4 bayan arkadaşı daha evine çaya çağırdı bugün. yaş ortalamamız 30 bu arada:) aldık çiçeklerimizi gittik. kapıyı açtı, her zamanki gülümsemesi…kızı ise kapıdan çıkmak üzere. bizi arkadaşımızla baş başa bırakacak:) “bak kızım, arkadaşlarım geldi!” dedi ayla’cığımız…
ev inanılmaz bir ev.. her köşesi yaşıyor. her köşede bir başka tarih, bir başka hikaye. moskovadayken aldığı antika koltuğu, isviçreden getirdiği vazosu, teyzesinin yaptığı minyatürler…
çayımızı demledik, oturduk yuvarlak masaya…o anlattı , biz dinledik. “ee ama siz de anlatın, bak yine çenem düştü, e hadi!” diyor, bir kahkaha patlatıyor sonra: “tabi, sümsük sümsük oturuyorsunuz, anlatacak bişeyiniz de yok di mi?” diye bize takılarak…
neşe dolu, hayat dolu, yaşı umrunda
değil…hala “boyfriendimle bir film izledik geçen akşam..” şeklinde cümleler kurabilen bir kadın aylacımmm…
bugün onu ve güzel hikayelerini ağzımız açık dinlerken, düşündüm…kaçımız başarabileceğiz bunu acaba? kaçımız 70 yaşımızda hala hayata 20lik çıtır gibi bakabileceğiz?
neşe dolu, sağlık dolu, uzuuuun ömürler diliyorum herkese..
yaşama sevincimiz kaybolmasın, 70imizde bile……
bir sürü AYLACIMMMM olsun dünyada…
