Düşüncelerle dans etmek,
Bazen acı verir;
Ağlamak istersin,
Mutluluğun tadını anlamak için.
Ya da tek sığınağın gözyaşların olduğu için.
Bazen bir mutluluk parıltısıdır;
Sevildiğini sandığında,
Bu yanılgı güzel ama kısa bir düş kadar sürer.
Bazen kafan karmakarışık olur.
Tam bir çelişki,
Duygularınla mantığın arasında.
Boşlukta kalırsın.
Aynı çok büyük bir ormanda tutunacak tek bir dal bulamamak gibi.
Güliz Ardilli / Paris / 1997
Alt Başlık: S. Hanım’ın Kocasına İthaftır
06.42
Gel bakalım, otur önüme şöyle. Anlat bakalım güzel gözlü sevgilim, neden yaptın bunu bana? Her zamankilerden farklı olsun söylediklerin. Korkma.
‘Hayri… İnsan yanılabilir. Kızmıyorum kendime yanıldığım için. İnsan üst üste de yanılabilir. İnsan yanılmaktan bıkmayabilir de. Kırıla döküle yaşayabilir insan. Her defasında yeniden, yeniden bu kez yanılmamak, ümidedebilmek için yaşamalı. Öyle değil mi Hayri? Yoksa asıl yanılgım bu konuda mı…’
Sanıyorsun ki sen çıkıp gideceksin ve her şey kaldığı yerden devam edecek..sen kapıyı çarpmamışsın gibi ben başka bir pencerede menekşeleri sulayacağım..
Kaldığı yerden devam edecek hayat sanki hiç ikiye bölünmemiş gibi..sessizliğim çarpmayacak kulaklarına, gülüşümün asıldığı duvarlar gelmeyecek üstüne, çarşaflara dolanmayacak kederin…
Sabah kahvaltı hazırlarken seslenmeyeceksin içeri… Unutup iki bardak koymayacaksın masaya… İki kişilik demlemeyeceksin çayı… Ve tek başına içerken yine alacaksın aynı tadı…
Korkunç bir yanılgıyla kendimi aldatıp aldatmamış olduğumu düşündükçe hüznümün sınırı bulunamaz oluyor. Körolasıca gönlüm de avunamaz oluyor.
Ezelden hırpalanarak yaratılan kadının öfkelenmeye gerçekten de takati yok. O nasıl bir korkunç yanılgı olacak kimbilir. Çaresini nerelerde arayacağım kimbilir. Hangi şiir anlatabilecek halimi, merak ediyorum.
Sordum bir keresinde: “Hiç kalbin ince ince sızlayarak sevda çektin mi”, diye. Hayır, öyle bir duyguyu ömründe tatmamıştı.
Ailesi ile tartışmış, düşmüş yollara, bir daha geri dönmemiş gurur belasına. İşportacılık yapıyor bir binanın önünü iş yeri bellemiş. Gece işi bitince günlüğü 10 Ytl olan odasına dönüyor. Çayı çok severmiş ama ne çayını yapan bir eşi ne de çayını kaza ile dökebilecek bir çocuğu olmamış. Ağzında dişi de kalmamış, yaş gelmiş kırk beşe artık yeni bir sayfa da açamamış.Gururunun kırışmasına tahammülü yok. Birkaç kere ona yemek veren dükkân sahibinin bir yerde lafını ettiğini duyunca terk etmiş mıntıkasını ta ki yaptığı iyiliği dili ile yok eden o kişi oradan ayrılana kadar. O gidince geri dönmüş kendine dükkân bellediği o binanın önüne, sevinmişler geri dönüşünü gören iyiler.
Jilet satıyor şimdi, dilenmiyor, kar, güneş dinlemez sabah dokuz, akşam altıya kadar burada ayakta dikilir diyorlar. Başkaları beş adedini 1Ytl’ye satarken o 7 adedini 1Ytl’ye satacak kadar da adil.Bir zamanlar çok para kazanmış. Bir arkadaşı kolundan tutup at yarışına götürmüş, bir diğeri ise içmeye… Şimdi çok pişman o günlerine ve diyor ki kendi ağzından bu sözler;
“Ben hata yaptım bu da benim cezam ve çekeceğim”Bu kadar da kendini ve hatasını bilen biri. Arkadaşları olmuş onlarda işportacı ve hepsinde başka bir hikâye, başka bir dram…
Evime dönerken yol boyunca ne kadar işportacı varsa hepsine çok dikkatli baktım. Daha önceleri onların varlığını fark etmediğim için hayıflanarak…
Ben seni değil,
Sana olan uzağımı sevmişim
Ağlarken gülümsememi,
Özlerken nefret etmemi
Her gece seni yastığımla paylaşmayı sevmişim
Büyütmüşüm seni gözümde
Dev yapıp sığdıramamışım
Yerlere, göklere
Bir dünya kurmuşum beynimin bir köşesinde
Sevmişim seni yıllarca
Aldanmışım o kurguya
Bir gün olmuş açmışsın pencereleri
Düşmüş gözümden o perde
İnmiş tahtından taçsız kral
Neymiş, niçinmiş sana olan sevgim
Bilmemişim, yıllarca kanmışım,
O yalancı baharda
İnmiş sahnesinden bitmiş,
Filmin sonu gelmiş oysa
Böyle mi bitecekti
Böyle mi “son” yazacaktı sayfalara
Hayal kırıklığıydı bendeki
Ve onca geçen zaman
Kaybettiğim sen değilsin,
Kurduğum ve içimde yaşattığım
Hayalet adam…
İllüzyon, bir stimulusun yanlış yorumlandığı bir algı yanılmasıdır. Optik İllüzyonlar – I yazıma olan ilgiden sonra bulabildiğim başka illüzyonlarıda yayınlayacağımı söylemiştim. Yine etrafta sıkça görmediğimiz bazı başarılı optik illüzyon örnekleri aşağıdaki gibidir.
Resimlerdeki kulelerin ikiside aynı açıyla eğik durmaktadırlar. Ancak tek bir fotoğraf karesi gibi yanyana tutulduklarında sağ tarafdaki daha eğik gibi görünmektedir.
inanması güç ancak resimdeki pembe karelerin hepsi aynı tondalar. İnanmayanlar photoshop’la test edebilir.
30 saniye kadar bu resmin ortasına baktıktan sonra açık tek renk bir duvara yada beyaz bir kağıda bakın, bir görüntü göreceksiniz ve siz baktıkça görüntü daha da netleşecek.
ortadaki noktaya bakın ve kafanızı ileri geri oynatın; resme biraz hareket katmış olacaksınız!
http://www.milliyet.com.tr/content/galeri/yeni/goster.asp?prm=0.533424&id=1&galeriid=2846#galeriStart
Genel olarak yaşantımıza baktığımızda hepimiz doğar, kısa bir süre sonra okula gider ve çeşitli kabullenilmiş doğrular üzerine yetiştiriliriz. Şöyleki, çevremizde gördüğümüz yaşam örnekleri çerçevesinde, genellikle her insan iyi para kazanıp, iyi bir işte çalışmayı ve bulduğu eşiyle mutlu bir hayat yaşamayı seçer.
Kabullenilmiş doğrular ?
2+2 ‘ nin 555′ e eşit olduğu hiç aklımıza gelmez. Evrensel bir eşitlik olan “2+2=4” ise bütün Dünya’ da aynı şekilde değerlendirilir fakat onur, haysiyet, şeref, namus gibi kavramlar hemen hemen hepimiz yani biz Türkler için aynı çağrışımları yapsada toplumdan topluma değişen bu kavramların insanlar üzerindeki etkileride çok farklı olabilmektedir.
http://www.bbc.co.uk/science/humanbody/body/interactives/senseschallenge/senses.swf
