bildirgec.org

O sabah işe geç gelmişti. Sağa sola fazla bulaşmadan yapılacak işlerini bitirip hemen gidecekti ki..
Odasında bulunan klimayı dağıtmış tamirciyle karşılaştı.
-Kolay gelsin, siz işinize bakın ben yokmuşum gibi, dedi ve başladı telefon görüşmelerine..

Çaktırmadan sekreterin yanına gidip,
-Haftasonu ya da ben yokken gelseydi tamirci, ne çağırdınız şimdi, dedi.
Sekreter, periyodik bakım olduğunu mecburen haftaiçi gelmek zorunda olduklarını söyledi.

Tekrar odasına döndü, sağolsun müşterilerden biri bir kutu getirmiş, masasının üstüne bırakmıştı. Hemen açtı. Mis gibi baklava..
Tamirciye,
-Baklava buyrun, dedi.

Sabah kahvaltısından sonraki ilk öğün olan öğle yemeği onlar için kısa bir tatildi sanki. Evlerine yemek yemeğe gittiklerinde kısa sürede olsa kestirmek adet haline gelmişti adeta. Eve vardıklarında “Anne ben geldim, açım” dedikten sonra çok iş yapıp yorulmuşçasına hemencecik uyuyakalırlardı. Yarım saatte olsa kestirebilmek adeta bir nimetti.

Uyuyan Çocuk

Anneleri onlara kıyamaz, uyandırmaya gönülleri razı olmazdı. Ama gitmeleri gereken bir iş olduğu için istemeseler de kaldırmak zorunda kalırlardı çocuklarını. Çocuk sadece onları işe gönderen babalarına mı aitti ki onların bu yaşta çalışması kararını yalnız başlarına verebiliyorlardı. Ataerkil bir toplumda yaşamanın sonucu denilebilecek kadar basit bir olay mıydı bu. O yaştaki çocuğun çalışmasından ne olurdu ki, küçücük çocuk çalıştığı yere nasıl bir katkı sağlayabilirdi ki. Amaç neydi bu yaştaki çocuğun yağ – pas içinde kirlenip; eve geldiğinde yorgunluktan uyuyakalacak halde olmasının.

Babası için mesai saat sekiz ile sekiz buçuk arasında başlarken O’nun için genelde saat dokuz idi. Saat dokuz gibi işe geldiğinde babasının başlamış olduğu işlerin bir ucundan da O tutar, elinden geldiğince yardım etmeye çalışırdı. Aslında kendisinden çok şey beklenmiyordu ama O elinden gelenden fazlasını yapıyordu çoğu zaman.

Aslında ihtiyaç olmamasına rağmen kendisinden başka bir çırak daha vardı dükkânda. Diğer çırağın dükkânda çalışıyor olmasının nedeni ise babasının O’na bir kıyağıydı, O fark etmesede. Kendisini yalnız hissetmesin diye diğer çocuğu işe almıştı babası. Kendisi dükkânda olmadığı zaman oğlu yalnız kalmasın, canı sıkılmasın diye diğer çocuğu da barındırıyordu tamirhanede.

Uyandığında sabah sekiz buçuk olduğunu fark etti. Yine geç kalkmıştı. Babası O’na kıyamıyordu, O’nu erken uyandırmaya bir türlü kıyamıyordu. Tabi yedi yaşında bir çocuğun yaz tatilini tamirhanede çalışarak geçirmesi doğru muydu tartışılır belki ama O mutluydu. Her gün erken kalkıp tamirhaneye gitmek hayatının rutiniydi ama O bunu hayatının amacı olarak görüyordu.

Tamirci Çırağı

Nasıl ki askerliğini yapıp evlendikten sonra bir delikanlı her gün işe gitmeyi bir rutinden öte ailesine karşı bir sorumluluk olarak görür, işte O da daha bu yaşta ailesine karşı böyle bir sorumluluk hissediyordu. Her gün erken kalkmak, babasından sonra da olsa işe gitmek, çalışıp akşam eve yağ – pas içinde döndüğünde tatlı bir huzurla dolu olmak O’na göre hayattaki en güzel duygulardı. Akşam eve geldiğinde annesinin O’nu eve para getiren, evin geçimini sağlayan biri gibi karşılaması O’nun için bir gurur kaynağıydı. Küçük yaşına rağmen kendini önemli biri gibi hissediyordu.

Tembel Bir Çizgi Film Karakteri

BU ÇİNLİLER NORMAL DEĞİL…

Baştan söyleyeyim. Niyetim doktorlara ve tamircilere karşı güvensizlik aşılamak değil. Daha çok kişisel tercihimi sizlerle paylaşacağım. Önce örneğimize göz atalım:

Bir Çinlinin boynu ağrımış. Alternatif tıp uzmanlarından birine gitmiş. Cahil uzman, adının Chen olduğu belirtilen hastasına günde 6 adet çiğ kurbağa yemesini tavsiye etmiş. Boyun ağrısından kurtulmak için, doktor tavsiyesi diyerek toplam 130 tane çiğ kurbağa tüketen Chen, (Bu kadar kurbağayı nerden bulmuşsa?) sonunda baş ve mide ağrısından hastalanarak yatağa düşmüş. Çin’in Hunan Eyaleti’nde meydana gelen bu olayda hastanın vücuduna, kurbağalardan bulaşan bol miktarda parazitin yerleştiği anlaşılmış. Ölümle burun buruna gelen hasta son anda kurtarılmış.

İstanbul’da bulunan atölyesinde kendi geliştirdiği imkanlarla tamirat yapan, iyi işçilik sunduğu çalışmalarından dolayı tanınan ve haberlerde de yayınlanan bir başarı hikayesi yolunuz bir gün mutlaka ona düşecek gibi, izlemek için tıklayı

NİÇİN ZORDUR
NİÇİN DEMEK?

Bilirsiniz belki hikayeyi,
ama affınızla bir kezdaha anlatmak istedim.

• * *
  Bir evde televizyon arızalanmış.
  Tamirci gelip televizyonun arkasını açmış ki bir de ne görsün? Bir sürü ekmek kırıntısı…
  Tabi kimin yaptığı hemen anlaşılmış:
  Evin dört yaşındaki yaramaz kızı…

SİZ OLSANIZ
NE YAPARDINIZ?Böyle bir durumla karşılaşsanız ne yapardınız?
Pek çoğumuz kızarız değil mi?
Kendimizi haklı hissederiz, çocuğumuzu yanlış yapan…
Oysa fark edemeyiz, yargısız infaz yaptığımızı…
En sevdiklerimizi, en bizden olanları dahi yargılarız
pek çok zaman öyle değil mi?
Kızmayın hemen canım…
Hepimiz değilse de çoğumuz…
İşte hikayemizin kalan kısmı özellikle onlar için…