Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom
BİR ÖMÜR YÜREĞİMİZDE TAŞIDIĞIMIZ TAŞLAR
Kim Ki Duk görselliği ve mistisizminin en üst seviyelerde gezdiği bir film demek hiç te abartılı olmayacaktır. Görüntü yönetmenliğini Dong-hyeon Baek’ in üstlendiği 2003 Güney Kore yapımı bu filmde gölün üzerinde yüzen bir saldaki küçük tapınak ve değişen mevsimler neredeyse kusursuz bir beğeni ile beyaz perdeye nakış nakış işlenmiş.
Görüntü yönetmeninin ustalığının Kim Ki Duk’un dehası ve resim yeteneğiyle birleşerek böyle bir sonuç oluşturması elbette ki beklemeyen bir şey değil. Beklenmeyen şey Kim Ki Duk’un bu film de fiziksel ya da psikolojik şiddetten belirgin biçimde uzaklaşmış olması. Kişisel hayatında yakaladığı iç huzurun ve dinginliğin bu filmde damla damla yedirildiğini görmek mümkün.
Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom
Kendisinin de orta yaşlı bir keşişi canlandırdığı bu filmde bu filmde yine de finalde ulaşılan bir fasit daire ile Kim Ku Duk filmlerinin olmazsa olmazını da görmüş oluyoruz. Bilge bir rahibin yanında mevsimlerin metaforuna yaslanarak büyüyen bir çocuğun hayatına tanık olurken. Dış dünyanın rahibin öğretilerinden daha yakıcı ve öğretici olduğunu da sanki biz de çocukla beraber büyüyerek izliyoruz. Çocukluk sırasında hemen hemen hepimizde olan o saf şiddette filmin merkezine oturan güçlü öğelerden. Aslında tam karşılığına merak demek mümkün… Büyümekte olan bireyin çevresini kuşatan her şeye, hayata ve ölüme karşı duyduğu merak…
