Hep hiç bilmediğim uzaklıklardayım. Ellerin kadar yüreğim, yüreğin kadar ellerin üşümekteydi. Her sevgilin bakışında, dokunuşunda ve sesinde seni aradım. Bir kez olsun bulabilir miyim heyecanı ve umuduyla. Ne gün sensiz bulduysam kendimi işte o gün yakaladı avuçlarım ölümü, sana giden dalların yerine.Biliyor musun? Her ne olursa olsun ben hep her şeyimle seni istedim aslında ve sen farkındaydın içimdeki yangınların. Bakışlarımda görmesen de ben hep en çok seni sevdim. Şimdilerde bakıyorum da senin olmak için hiç gayret etmemişim. En çok senin olmayı hak ederken. Ve en çok sana ihtiyacım varken.Her seferinde sadece senin için ağlamak istiyorum lakin çekiştiriyorlar göz yaşlarımı, hırpalıyorlar yüreğimin karanlık yanları. Anlam veremiyorum, üzülüyorum ve susuyorum.Ellerin kadar yüreğinde olmayı istiyorum. Yazgımın sahibi olduğun kadar benimde sahibim olmanı istiyorum. Ruhunun kuytularına uzanıp seni seyre dalmak ve orda öylece kaybolmak.Ey yürek aydınlığımın tek nedeni. Karanlığıma ışık, yalnızlığıma sevgili. Ellerim kadar yüreğimde senin. Yalnızlığım kadar kalabalıklarımda senin. Ve biliyorum sen yoksan hiçbir şey yok. Ve biliyorum sen varsan her şey var. Bak avuçlarımdaki boşluk kadar kimsesizim sen yokken. Ve sen yokken yaşama uzak ölüme yakınım.Ey yürek aydınlığımın tek nedeni, sana gelip, sende kalıp, senin olmak istiyorum. Geri çevirme senin olan beni…
