bildirgec.org

Küçük renkli bir düş’sün benim için…
Yıllar öncesinden kalan. Bir yanımın temelli unutmak istediği bir yanımınsa unutmaya kıyamadığı ve bunu kendine itiraf edemediği bir düş…

Renkli bir düş. Bazı düşlerin içinde, düş olduğunu bilirsin. Düşün içinde yol almanın kazanç olmadığını bile bile yürürsün yine sıcaklığın çıplak ayaklarına basa basa.

Bir yanın yanar, (bir sessss) ‘Dikkattt eetttt!!!!’ diye fısıldarken bir yandan, sen o sesi göz ardı edip, ‘Aman duymuyorum seni’ deyip; gece yarısı saat 00.05’i gösterirken 630 km gitmek için, ‘O’nun için terminalden el sallayan ellere bakarsın, yukarda ay varken, aklında o varken…

Sadece tek bir insanın kapladığı yer…
Kendince attığı adımlar değil kastettiğim,herhangi başka birine göre ettiği, dokunduğu yer! Muhakkak ki bir ikinci kişinin o kadar dışında olduğu bir yabancı,bir başkasına bakış açısı…
Bir insanın içine giremezsin çünkü ne kadar sansan da,uğraşsan da..O öldüğünde sen de ölemezsin..Çok da kolay ölürsün aslında ama,bencillik zerrecikleri sardığı için dört bir yanını.Sen geride ne yaparsın diye onsuz..Ne kadar koparılmaz bir parçası addetmişsen de onu kendine,”kendin” varsındır o an… O varken “siz” varsınızdır,”ben” deyince kalbi,kalbin taşlar seni… Fakat o yokken artık,sade “sen” varsındır,ve bu bencillik seni ona daha da bağlar,gittiği yere gitmek istersin,öldüğü yerde ölmek…Dualar etmek yerine,edilen feryat ve duaları işte aynı anda kendi üstüne serdirmek..Sen arkasından dua etmek istemezsin..O öldüğünde ölmek istersin,kendini öldürmek…”Siz” yoksunuzdur artık,”sen” varsındır.O ise zaten çoktan gitmiştir.

Vaad edileni değil, senin topraklarını bilmek istiyorum.Bilinmeyenin heyecanından değil, senin topraklarının tam da düşündüğüm gibi olacağından emin olduğum için istiyorum bunu.Sende bunu zamanla anlayacaksın, benim olduğunu hep birbirimizin olacağımızı, vazgeçilmezliğimizi…

Sataşmayacağız kimseye,mutsuz olmayacağız ki!Çiçekler en sarı en mor,yemek en lezzetli olacak bizim içim hep.

Ama bana sen anlat o cenneti birazda. Vaad etme,ama anlat.

http://www.flickr.com/photos/rust_art/3321255116/

Sürükle beni dünyana,ayaklarımla gidecek olsam da sen sürükle,ısrarını bildir bana.

Benim cennetime ancak böyle girilir de.

Vaad etme, sadece iste…

Sen beni ben de seni
Anlamadın mı?
Neden?
Sen beni ben de seni
Sevmeliyiz delice birbirimizi
Ben sana, sen bana
Bağlanmalıyız yürekten tutkuyla
Ve tutunmalıyız derinden
Sevmeliyiz delice
Ben seni sende beni
Sen beni bende seni

Bugün seninle aramıza birşey girdi
sormadan öylece geldi
iki kişilik ama tek
özne iki tane ama fiil birdi

Bugün aramıza birşey girdi
uzaklaştırmadı, birleştirdi
bakışlarımı bile değiştirdi
Yüzüne her bakışta son kez bakar gibi
yüzünü her görüşte ilk kez görür gibi

Ben senden,sen benden ibaret
Ne ben tek ne sen
hem ben hem sen
sen,ben ve ten
birbirine kök salmış iki beden

Ben sen iki kişi ettik
O kadar yakın
Bu kadar uzak
söyleyecek şey yok
sen bana ben sana yettik

Sen ve ben
Sade ve basit
yalnızken anlamsız bizken anlamlı
art niyetsiz
sessizce ve sürekli

Evet bu benim yolum,
Beni elinde büyütürken, bana anlattığın “ne olursa olsun kendininkini seç” dediğin “yol”um. doğrularımla yanlışlarımla, hatalarımla, günahlarımla, ayıplarımla, mutluluklarımla, planlarımla, hayallerimle..
zorlasa da günlük alışkanlıklar, ben kendi yolumdayım artık. senden uzakta. bedenler farklı yönlere gidiyor bazen, ruhlar birlikte kalsada. ya da bir ruh diğerininkinden kopaMAsada. Sevginin bazen gitmene neden olmasını savunurdunda, literatr cümleleri etme bana derdim. “Zorlarsa sevgin gitmelisin”i savunurdun da, akıl sır erdiremezdim. Çocukmuşum sevgilim. affet beni. Benim sevgim gitmemi emretti, seni değiştirmenin daha doğrusu bunu istememin yanlışlığını gösterecek kadar olgunlaştı içimdeki sen. Sen hep aynı çizgideydin. hep kendi yolunda yürüdün. ben ise hep tali yollarla bağlandım sana, kendi yolumda gittiğimde oldu elbet, ama düzenli aralıklarla senin yoluna girdim. Beraber yürüyelim istedim. yollardaki kişi zamirlerinin önemi yok dedim kendi kendime. ne farkederdiki senin yolun “bizim yolumuz” olsaydı..
çok şey farkediyormuş..
ben kendi yolumdayım şimdi. kendi yolumda gidiyorum. bu seni de beni de acıtıyor, acıtacak daha biliyorum. ama Bedellerini ödemeye razıyım. artık yeni bir tali yol yok benimkinden sana geçiş için. senin yolunu bile kaybettim. göremiyorum. bulamıyorum, aramıyorum.
Benim yolumda senden çok şey var ama Sen yoksun.. Tıpkı seninkinde hiç varolamayan ben gibi.

SNT

…

Sonsuz zamanı kum tanelerine indirgemek…
Hapsetmek cam biblolara…
Ters çevirmek yaşanmışlıkları…
Başladığı yerde yığılmasını beklemek…
Bir bütün olmak bittiği anda…
Çarpmak zemine…
Cam kırıklarından kısmak gözlerini…
Akıtmak gözyaşlarını kum tanelerine…
Çamura dönüşmesini izlemek…
Lekelemek yaşanmışlıkları…
Sıvamak tüm yaşama…
Kuruduğunda ise, ovuşturmak duyguları…
Toz zerresine dönüşmesini düşlemek…
Tekrar suya bocalamak aşkı…
Her ne hissettiysen yaşama dair…
Yenileniyor kum tanelerinde…
Toz halinde çamur kıvamında…

Hüzün…
Sessiz bir o kadar masum sesleniş.
Çırpınış umutları karşında ummak!
Kırmak şeytanın kanatlarını, uçurmak cennete
Cana üflemek, salmak canı canana
Nefes almak bir solukta…
Canlanmak hissettiğin bedende,
Doğmak yeniden yenilenerek…

Öylesine sesleniş yüreğe…

Ellerim cebimde
düşünüyorum
çaresiz miyim ben neyim?
kendimle sen arasında
sıkışmış bir zavallı var
o da benim

aşk bu şeytan işi
insanlık hali
boş bulunup kapıldım
kalbimde sağlayamadım
bir türlü
gereken asayişi

Zamanın sonsuzluğa üfürüldüğü an.
Boğuk bir çığlık, sessizce fısıldayacak zamanı.

Aşıma uğramış, yıpranmış yusufçuk kanatları boynumda.
Kısılmış, kırışmış yeşil bakışlar!
Müruruzamana uzanmış gözler…
Busesinde tadılmış lezzet…
Süzülen tuzlu gözyaşları…

Güçlü kanat çırpışlar, yıpratırcasına.
Var oluş sebebinin tozlarını silkelemek hiçliğe.
Üfürmek sur çığlığında kuyuya zamanı.
Topla! Zamana emanet ettiğin yusufçukları!