gece yarılarına kadar film izlemeye bayılırım. Belki bayan olduğumdan, belki sürekli iç sesimle monolog halinde olduğumdan daha çok Avrupa filmlerini izlerim,hani şu aksiyondan mümkün mertebe uzak, diyaloğa, ya da iç dünyaya dönük filmleri. Son günlerde kendimce saptamalarım olmaya başladı. Örneğin Fransız filmlerinde hep susuyorlar, ben de filmdeki karakter gibi suskun biri olmayı düşünüyorum..İtalyan filmlerindeyse durmaksızın konuşuyorlar, bu kez de herşeyi apaçık konuşan biri olmak istiyorum, daha çok Balkanlar da geçen filmlerdeyse genel bir gürültü ve eğlence hakim. O zamanda hoplaya zıplaya, bağıra çağıra ortalıkta gezesim geliyor. İspanyol filmlerindeyse ellerinde her daim sopayla gezdikleri izlenimini veren,bir kulaklarına çiçek iliştirilmiş, içli şarkılar söyleyen, seksi danslar eden, çığlık çığlığa dolaşan kadınlara özeniyorum….Türk filmlerini izlediğimdeyse her işsizin yaptığı gibi memleketin halinin ne denli içler acısı olduğunu, yıllar geçse de törelerin, cinayetlerin, namus kavramının ve içinden çıkılması hayli güç bin türlü problemin çözümü olup olmadığını düşünürken buluyorum kendimi….Acaba filmler mi ruh halimi bu denli değiştiriyor, yoksa ben film izledikçe mi ruh halimi bu kadar sorguluyorum? Cevap hangisi olursa olsun ben değişmediğimi içim acıyarak farkediyorum. Yarın yine en az üç film izleyeceğim, ertesi gün yine…Film bulamayınca daha önce gördüklerimi ikinci, üçüncü kez…..Değişecek miyim? Bilmiyorum. Her sabah aynaya bakıyorum, 25*365 yaklaşık 9125 kere kendime bakmışım. Ne değişti? Biraz büyüdüm, biraz yaşlandım, biraz eskidim, tıpkı izlediğim filmler gibi…Ya ben? Bir kaç filmde bir kaç etkilendiğim sahne sık sık zihnimde dolanır, pekiyi ya ben? Birilerinin zihninde yer kaplayacak kadar, bir kaç sahne olsun, ne yaptım? Yer kaplamış mıyımdır?
sahne hakkında tüm yazılar
ünlülerin gerçek isimleri
deborahhh | 29 April 2006 03:59
belki anlamsız bir merak ama nedense hep ünlülerin gerçek isimleriyle ilgilenmişimdir…..İşte bulduğum bazı isimler:
Petek Dinçöz: Diğdem Ezgü
Mahsun Kırmızıgül: Abdullah Bazencir
Bülent Ersoy: Bülent Erkoç
Kibariye: Bahriye Tokmak
Serdar Gökhan: Nusret Ersöz
Ferdi Tayfur: Turhan Bayburt
Metin Erksan: İsmail Metin
Fikret Hakan: Bumin Gaffar Çıtanak
Aytaç Arman: Veysel İnce
Orhan Gencabay: Orhan Kencebay
Tolgahan: Mustafa Cingintaş
Banu Alkan: Renka Bronkavi
Kenan Pars: Kirkor Cezveciyan
Ahmet Özhan: Ahmet Şükrü Kadıöz
Doğuş: Orhan Baltacı
Müjde Ar: Kamile Suat Ebrem
Seda Sayan: Aysel Gürsaçer
Yaşar Kemal: Kemal Sadık Göğçeli
Muhterem Nur: Aysel Kısa
Yılmaz Güney: Yılmaz Pütün
Cüneyt Arkın: Fahrettin Cüreklibatur
Tarık Akan: Tarık Üregül
Sezen Aksu: Fatma Sezen Yıldırım
Serpil Çakmaklı: Serpil Dönmez
Sevda Ferdağ: Lütfiye Dumbul
Cahide Sonku: Cahide Serap
Perran Kutman: Perran Kanat
Ahu Tuğba: Tuğba Çetin
Deniz Akbulut: Mukaddes Akbulut
Engin Çağlar: Çağlan Övet
Ekrem Bora: Ekrem Şerifuçak
Ayhan Işık: Ayhan Işıyan
Gökhan Güney: Mehmet Yüceer
Asena: Onur Çakmak
Bulut Aras: Uğur Fidan
eklemek isteyecekleriniz vardır umarım….
itiraf ediyorum
deborahhh | 24 April 2006 21:54
İtiraf ediyorum. Erkek arkadaşımı kıskanıyorum. Ama bu kıskançlık sevgili kıskançlığı değil. Her ikimizide tiyatro oyunları yazıyoruz. daha doğrusu yazmaya çalışıyoruz. zaten böyle tanıştık desem herhalde klişeden kurtulamam. O zaman demediğimi varsayın. Herneyse. ben yıllardır yazıyorum. ama o daha üçüncü denemesinde oyununu sergileme şansını yakaladı. Hem de üç kere sergiledi. hatta yetmezmiş gibi devlet tiyatrolarından teklif aldı. bu da yetmezmiş gibi mayısın 19’una gün verdiler. Ee tüm bunlar yeter mi? Yetmez… Ankara’nın en büyük sahnesini verdiler…
Sonuç 1: onunla gurur duyuyorum
Sonuç 2: Provalar yoğunlaştığı için benimle ilgilenmiyor
Sonuç 3: Benim provaları izlememi istemiyor (Efendim benden korkuyormuş beğenmem diye…)
Sonuç 4: Sahne amiri sevgilime asılıyor
Sonuç 5: Ben bunalıma girmek üzereyim
Soru 1: hatalı mıyım?
Soru 2: Bu olanların üzerine yaşadıklarım doğal mı?
Soru 3: Kıskanmak ilkel bir duygu mu?
Soru 4: Benzeri bir şeyler yaşamışınız ve önerisi olanınız var mı?
