Keşke seni hiç tanımasaydım,
Gözlerim gözlerine değmeseydi.
Seni sevdiğimi kabul etmeseydim.
Pişman olmak için artık çok geç.
Keşke seninle dost olabilseydim.
Her anını seninle paylaşabilseydim.
Sana sarılıp her şeyi unutabilseydim.
Hayal kurmak için artık çok geç.
Keşke gözyaşlarımı silebilseydin.
Üzülmememi söyleyip beni teselli edebilseydin.
Keşke bana beni sevdiğini söyleyebilseydin.
Her şey için artık çok geç.
Güliz Ardilli / İstanbul / 8 Kasım 1997 16:25
Arada kalmak nasıldır bilirmisin? Ne yana dönsen olmaz olmaz. İçin gider,aklın gider, dilin gider hani…Söyleyecek doğru sözcük bulamazsın ya! Yada İçine sinmez, vazgeçersin, kararsız kalırsın ya! İşte ozaman arada kaldın demektir. Çok yazık…Bütün gece oturursun yanyana, saatler geçer ne çok konuşmuşuz dersin, uykun gelir uyumak istemezsin, dokunmak gelir içinden dokunamazsın, arada kaldın demektir çok yazık…Söyle. Nasıl karıştırdın kafamı nasıl arada kaldım ben böyle…! Neden arada kalır insan yada neden bi şans vermeye cesaret edemez sevgisine? Çok mu hırpaladı bizi zaman, çokmu yordu acaba die düşünüyorum gece gece… Çok şey öğrendik kavrulduk acıdan ama bitürlü değer, kadir kıymet bilmeyi öğrenememişiz ki arada kalıyoruz biz böyle. Neden insan başka yerde ve zamanda denemek istiyor şansını? Yoksa aşktadamı yalnışlar doğruları götürüyor acımasızca? Belki ileride sevebileceğimiz, yaralarımızı saracağımız birer insan çıkacak karşımıza. Bu kadar acıdan sora onlara bizim dilimizi yakan her konuda meşakkatli davranmayacakmıyız sanki? Bu bizim bilincimize yer etmeyecek mi? Bunları yaparken aklına hep ben gelmeyecek miyim? Yada aklıma ilk gelen sen olmayacakmısın sevgilim? Uzaktan uzağa teşekkür etmeyecekmiyiz birbirimize? Yine her zaman ki gibi çok soru soruyorum biliyorum:)…Ama arada kalmak istemiyorum. Ömür kısa, vademizin nezaman dolacağını bilmeden serüven peşinde koşuyoruz. Sımsıkı sarılıp yeniden kazanmışlığın mutluluk gözyaşlarını dökmek varken. Uzaktan uzağa teşekkür etmek ne diye? Hemde sevgini paylaşmak zorunda oldukların için! Maalesef gurur denilen o cellat sömürüyor insanı biyerden sora her zaman adım atamıyorsun, gücü kalmıyor, yelken açamıyorsun aşka. O nedenle arada kalıyorsun ya. Sana git diyemiyorum sevgilim ama kal demekte okadar zor, kalbimde bu acı günden güne büyüyor. Biliyorum ikimiz içinde, bir hazin hikaye anlatsak sonu gelmez ama şunu herzaman hisset sevgilim ister git, ister kal beklerim böyle…
