Az önce eve girdim, çok şükür sağ salim kavuştum evime, oğlumla her dışarı çıkışımız benim eve gelince şükretmemle sonuçlanır. Çünkü tavukçudan, nalbura kadar cama yapışma eylemlerine girişir benim oğlum. Arabasındayken kendini yerlere atma imkanı olmadığından bugün her zamankinden daha rahattık, ama yine de imanım gevredi.
Bugünki hedef laptoptu,evet küçük çocuklar için üretilmiş ufak, laptop kılıklı tuşlarından zil sesi çıkan oyuncaktan bahsediyorum. Oğluma haftada muhakkak 4 yada 5 tane oyuncak alınır, bu ya benimleyken üç-beş liralık arabalardan yada babasıyla çıktıgı zaman babasının fiyat limiti olmadan aldıgı işe yaramaz pahalı oyuncaklardan ibaret olur.Eşim ben ne aldıysam gidip aynısının büyügünü ve iyisini alır, bana nispet yapar. Oysa haftada alınan oyuncakların yarısından çogunu hemen kırdıgı için ben almak istemiyorum en pahalısını oyuncakların.