bildirgec.org

Princeton Review 2004 rankings of colleges.

ve hatta kavun gibi koklanmalı da….

ÖSYM değerlendirme hatası yaptı

Kitaplı Çocuk Güçleri

okuldayım, ders bitti, bilgisayar laboratuarında takılıyorum hafifime…

dersten çıktım yaklaşık 15 dakika önce.. Lykialılar’dı konumuz.. Yok Lydialılar mıydı? Evet evet Lydialılar.. Parayı bulanlar işte..

Güzel bir dersti, tartış tartış çenem ağrıdı… Şimdi lab.dayım dediğim gibi.. Pek insan yok… Öğrenme Hedeflerime bakmam lazım aslında… Aman neyse evde bakarım..

Ya bakın ne dicem.. Karnım çok aç, ama para harcamak istemiyorum. Zaten bu ay, malum zirve yüzünden durumlar iyice kritikleşti. Şimdi diyorum, ben yemek yemesem, sonra da eve yürüyerek gitsem, ölür müyüm yolda falan? Gerçi daha önce de çok denedim bunu, ama yine de sorayım dedim sizlere.. Sıkıntıdan tabi ki, yoksa tabi ki yürümeyecek değilim. Mükemmel bir hava var dışarıda..

ara sokaklarda oynayan son çocukların kuşağıyız. bizden sonra bu kültür bitti. sanki dünya aniden değişti. özdemir asaf’ın dediği gibi: “gözümü kapadım, açtığımda yaşlanmıştım ama o arada neler oldu, hiç hatırlamıyorum…”

hatırlamak istiyoruz:

okulun son zili çaldığında eve fırlardık. çünkü günlerden cuma’dır ve hayat güzeldir. o sıkıcı, boğucu pazar gününe daha çok vardır. eve girince kenara fırlatılan çanta, hemen üstünü giyinmeler ve kapıda ayaküstü atıştırmalar. geç kalırsak dışarıda kalabiliriz, acele etmek lazım.

Neden, bu karda, sırtlarında 5 kiloluk giysi ve bir o kadar da çantayla sabah 7de evden çıkıyorlar? Birileri onlardan nefret ediyor olmalı. Dünyaya gelmekle çok kötü bir suç işlemiş de olabilirler.

Neden aynı soğukta, tek sıraya geçip, neden bahsettiğini bile anlamadıkları ve asla tutamayacakları şeylere yemin ettiriyorlar?

Neden kimse bunu yadırgamıyor? Neden kimse bunları yaşamadan büyüyemiyor?

Neden diye bir soru yok! Bunu ancak aptallar sorar. Akıllı olanlar, ‘Kim, nasıl, ne zaman, nerde, kiminle ne yapıyordu? Kimse gördü mü? Bişey dedi mi?’ diye sorarlar. Küçükken; daha anlamlıydı sorular, en küçükken en anlamlıydı. İstenilen yeterli cevapları alamayınca, neyin ne olduğunu derinden gelen saçmalık yüzünden anlayamayınca, soruları büyüklerin anlayabileceği şekilde sormaya başladık. O sırada kendimiz de yavaş yavaş anlamaya ve kabullenmeye başlamıştık. Hepimiz değil tabii, bir süre sonra işler iyice karıştı. Alın size şairden birkaç vecize: