En son Hırvatistan ile çok çekişmeli bir maç yaşadık.Maçın sonunda Hırvat sporcular ağladığında içim biraz burkulmadı değil.Ama bizim kazanmamız gerekiyordu. Ve kazandık.Onlarda iyi mücadele ettiler.İşin enteresan tarafı.son bir dakika kala 1-0 kaybediyorken atağa geçip sonuçları lehimize çevirmemiz oldu.Sabaha kadar herkes arabalarıyla sokakta sevinç çığlıkları atıp durdu.Sevinç çığlıkları güzeldi ama o sevinçle silahlar atılmasaydı daha iyi olurdu.Çünkü yanlışlıkla isabet edebilecek bir kurşun sevinçli bir günü bir yas gününe çevirebilir.Akıldan çıkarmamak lazım.Umarım Avrupa kupasını kazanırız.Ben Fatih’in aslanlarına güveniyorum.Ve umarım futbolda gösterdiğimiz başarıyı daha birçok alanda göstererek ülkemizi ileriye daha ileriye götürmeyi başarırız.Milli takımımıza başarılar diliyorum.
