Hep duymuşuzdur. Dünya kadar malı var ama mutsuz. Kulak misafiri olmuşuzdur, neredeyse herşeye sahip ama tatmin olamamış, huzursuz…Evet, var boyle birileri. Sizin, bizim belki ismen bildiğimiz yahut bilmediğimiz insanlar var bu konumda olan.
Ne kadar ilginç de mi..ben onun gözlerine kurban olurum..gerçekten olurum. Çırpınışına..defalarca denemesine rağmen döndüğü yer hep orası olmasına rağmen hiç durmadan mücadele edişine..ve her seferinde sevmeme izin vermesine..beni dinlemesine..her seferinde suya bir sürü yem atsam da illa da benim elimden yem yemek istemesine..ben kaplumbağalarımı o kadar çok seviyorum ki..hayvanlar nası düşünür, nası duygusu olur diyosunuz belki bi sürünüz belki kafamızda yaratıyoruz bunu diyenler; siz demiyo musunuz hayvanlar insanlar için yaratıldı, bizim için ölüp bize yiyecek oluyolar..ben de böyle düşünüyorum işte..
