Bu sabah yine birkaç gündür olduğu gibi sersem bir şekilde uyanıyorum. Yine zorlu bir gece. Yine çeşit çeşit rüyalar. Ama ne korku, ne de komedi var rüyalarımda. Yalnız o var…
Kim olduğunu benim de bilmediğim rüyalarımın kadını var. Son bir kaç gecedir olduğu gibi yine rüyalarımı süslüyor. Tabii böylesine süsleme denilebilirse
Sadece onun üzerine kurgulanmış bir alacakaranlık kuşağı gibi sanki. Nereye gitsem sadece o var. Gözlerim sadece onu görüyor. Beynim bana sadece onu gösteriyor. Fakat hala kim olduğunu bilmiyorum.
Kalabalık bir yerdeyim. insanlar sıraya girmiş bişey için bekliyorlar. sağımda solumda insanlar var. seslerini duyuyorum fakat hepsinin yüzü buğulu.Ön sıralarda dümdüz sarı saçları olan bir kız görüyorum. sadece o netlik içinde. bu kadar karanlığın içindeki bu parıltı beni öyle etkiliyorki ona doğru yürüyorum. yanına gidip konuşmak, arkadan göremediğim yüzünü görmek istiyorum. fakat sanki kalabalık benim oraya ulaşmamı istemiyor. ön taraflara zorlukla geçiyorum. ama o gitmiş. içimi bir burukluk kaplıyor.
bir anda bu buğu kalkıyor. artık her yer net. mcdonaldsta olduğumuzu farkediyorum. hemen aklıma onun kasadan birşey alıp masaya oturduğu geçiyor. ve tüm masalara bakıyorum fakat yok. dışarı çıkıyorum. bir sağa bir sola koşturuyorum. yok! tam o sırada yine etraf kararıyor. bu seferde ileride kalabalığın içinde beliriyor. insanlara sanki duruyorlarmış gibi yavaş hareket ediyorlar. sadece o normal. ileride yürüyor. sarı saçları tekrar gözümü alıyor. kalbim hızla atmaya başlıyor. çünkü arkadan koşarak ona yetişiyorum. tam omuzuna dokunacakken uyanıyorum.
üstüste onu gördüğüm birkaç geceden sonra sanırım ona aşık oldum 🙂 ama bi gün mutlaka konuşucam
