bildirgec.org

Türk Sineması’nın özgün yönetmenlerinden Nuri Bilge Ceylan‘ın yönetmenliğini yaptığı sinema filmi “Kasaba“, 1997 senesinde çekildi. Senaryosu Ceylan’ın babası Emin Ceylan tarafından yazılan filmin başrolünde yine Emin Ceylan yer alıyor. Ağır işleyen temposu ve fotoğraflık kareleriyle hayatı ve kişisel seçimleri sorgulayan yapım, Rusya’dan çıkma sinema dehası Tarkovsky’i andırıyor. Cihat Bütün, Fatma Ceylan, Emin Toprak, Muzaffer Özdemir gibi isimlerin rol aldığı ve yönetmenin ilk sinema deneyimi olan “Kasaba“, dört ana bölümden meydana geliyor.

Bir ilkokul sınıfında geçen ilk bölüm, henüz 11’inde olan bir kasaba hayatını anlatıyor. Alegorik nesnelerle çevre ve toplum hakkındaki görüşlerini de belirten yönetmen, ikinci bölümde kızın, erkek kardeşiyle birlikte yaptığı tarla yolculuğunu gösteriyor.

1951 yılının Ağustos ayında Fransa’nın Pont-Saint-Esprit kentinde bir zehirlenme vakası yaşanır, ancak bu zehirlenme olayı oldukça sıradışıdır. Fırından çıkan ekmeklerden dolayı yaşanan bu zehirlenmeler sonrası pek çok iddia ortaya atılır ve bunların en önemlisi çeşitli ülkelerde yapılan LSD denen halüsinojen deneyidir.

Amerika’nın bu deneyi yapmak için bu bölgeyi seçtiği bazı çevrelerce kabul görse de kimileri bu olayda LSD’nin suçu olmadığını açıklarlar. Bu olay tarihe “Lanetli Ekmek” olarak geçer. İlk yıllarda uyuşturucu gibi etki yaratan yaban mantarı çeşidinden dolayı bunların yaşandığı açıklansa da yıllar sonra bu maddenin LSD olduğu söylenmeye başlar. (LSD (Halüsinojen’in Gücü))

Normal zehirlenme belirtilerinden farklı olarak halisülasyonlar gören kent sakinlerinden pek çok kişi akıl hastanesine kaldırılır 5-6 tanesi hayatını kaybeder. Birbirlerine bıçak çekenlerden ordan oraya koşturanlara kadar pek çok histeri krizinin görüldüğü bu olayda 300 kişi yaralanır, hastaneye yatırılan yaklaşık elli kişi ise aylarca akıl hastalığı tedavisi görür.

Pek çok kişinin çıldırmasına neden olan bu zehirlenme olayından yıllar sonra H. P. Albarelli adlı gazetecinin yaptığı araştırma bu olaydan iki yıl sonra intihar eden Frank Olson adlı biyokimyagerin (Amerikan Özel Operasyonlar Biriminde) arkadaşlarıyla yaptığı görüşme kayıtlarını ortaya çıkardı. Bu kayıtlara göre ortaya atılan iddialar doğru.

Mutter Müzesi kafatası koleksiyonları, korunmuş insan organları, çeşitli değişik vücut bozukluklarına örneklerle ünlenmiş bir müze.Öldükten sonra sabuna dönüşen bir kadın da bu müzenin ününe ün katıyor.

Müzede bunların dışında ilginç vakaların rontgenleri, kırık kemikler, ceninler, deforme bebekler,,mumyalar,heykeller yer alıyor.

Waverly Hills Sanatoryumu 1910 yılının Temmuz ayında Verem hastaları için açılan bir hastaneydı, ancak o zaman henüz bu hastalık için tam bir tedavi şekli olmadığından dolayı burada onbinlerce kişi öldü. Hasta olanları normal hayattan izole etmek için kurulan bu sanatoryu 1961 yılında kapatıldı.Zaten Streptomisin (tüberküloz antibiyotiği) geliştirilince ölümler de azalmıştı.

Tatilin başıboş saatleri… en dertsiz , en kaygısız hayat parçaları…Hiçbirşeyin umrumda olmadığı ,bitmeyecekmiş gibi gelen tembellik savruluşları…

şöyle bir param olsa sevgili oğlum Rüzgar , biraz büyümüş kendini kurtarmış olsa , her etkinliğe katılır , hiç gitmediğim yerleri , o gün sanki hayatımın son günüymüş gibi , dere tepe düz gider , gezer tozardım…

Nasıl konuşur gibi yazmaya çalışıyorsam , yazar gibi konuşup , toprakla , suyla , püfür püfür esen meltemler en başta her tür rüzgarla dertleşir , gamsız kaygısız halimle , bana anlattıklarını bir bir yazardım… Gittiğim şehirlerin dili olur , konuştuğum insanların rüyasını anlatırdım teker teker…

şöyle biraz param olsa , sevgili oğlum Rüzgar söylediklerimi anlasa gezmeye dünden meraklı sevgili eşimle ikisini kapar hayatın karmaşalı koşturmacasından kaçırır , nereye gitmek istiyorlarsa oraya uçururdum…

Hiç anlatılmamış yada anlatılsa da atlanmış köylerin kasabaların hikayelerini en saf , en taze ürünlerle donattıkları kahvaltı sofralarında , eteklerindeki taşları döken köşe bucak gezmiş derviş misali netbookuma bir bir dökmek isterdim… Özgürce dur duraksız uçan kuşun , tabiat anayla fıslıdaşan sazlıkların , misler gibi kokan yar misali türlü türlü çiçeklerin , sözlü çalgılı Aşık Veysel ‘ i olurdum…

Tatilin başı boş saatleri … eğer oğlumun keyfi tıkırındaysa en önemli işlerim ,gerine gerine yataktan kalkmak , kendime gelmeden önce şööööyleee bir şekerleme yapmak , sabah sporum yürümek ve koşmak , üstüne cila niyetine çarşaf misali günün ilk ışıklarıyla pırılpırıl parlayan ege ‘ ye kendimi vurup yorulucaya kadar yüzmek , ardından kahvaltı sofrasında sabah gazetesinin eşlik ettiği fırından yeni çıkmış , dumanı üstünde , gevrek ötesi , misler misi simitleri , yorgunluk unutturan dert ortağı demli çayımla aile saadeti tablosu eşliğinde yavrumla oynaya oynaya götürmek … Daha sayayım mı … Oğlum ve eşimle birlikte kesmedi diye oğlum ve eşimle birlikte ikinci parti deniz keyfi , akşamında kardeşimin ustalığı ile şenlenen mangal sefası , aralarda da oğlum Rüzgar ile oyun molaları…

Saymakla bitiremem aylaklığa övgümü , tatilime döktürdüğüm noktürünümü… Romen Diogen ‘ e selam durup , gölgeler arasından sesleniyorum..İşim gezmek olsun , başka ihsan istemem…

Yönetmenliğini, daha evvel Gone Baby Gone filmini de yazıp yöneten Ben Affleck‘in üstlendiği bir banka soygunu filmi. Filmin başrollerinde Ben Affleck, Blake Lively, Jeremy Renner, Rebecca Hall, Jon Hamm ve Chris Copper mevcut. Filmin senaryosu Ben Affleck, Peter Craig tarafından kaleme alınmıştı.

Doug, istedikleri ne varsa çalan ve ortalığı silip süpüren bir hırsız çetesinin ismi konmamış lideridir. O güne kadar Doug ve takımı arasında herhangi bir sorun yaşanmamıştır. Ancak yaptıkları son banka soygunu tüm dengeleri değiştirecektir, çünkü aralarında rehine aldıkları banka müdürü Claire vardır.

Nefesinle can bulup, sesinle can verecek bir tek cümlenin iki dudağının arasından dökülüp bana gelmesini öyle çok bekledim ki… Kaç saattir sürüyor bu intizar ya da kaç gündür, saymadım… Batan güneş, işte bir gün daha bitti haberini alay edercesine fısıldarken kulağıma, her sabah yeni bir umut ekleyip bir önceki güne, bekliyorum aynı musaberet ile… Belki bugün diye…

Kahvaltımı sensiz yapıyorum… Tadı tuzu yok hayatın… Çayım hep acılara demliyor kendini ve hep boğazımda bir düğüm…

http://www.ntvmsnbc.com/id/24976874/

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/galeridetay.aspx?cid=12421&rid=2

bir fransız kasabasının sakinleri, ölme yasağının baskısı altında, çünkü kasabanın mezarlığı dolmuş durumda.

260 sakinli kasabanın belediye başkanı, genişletilemeyen mezarlık arazisinde yer kalmadığı için buraya gömülmek isteyen kişilerin ölmelerinin yasaklandığını ve bu yasağa uymayıp ölenlerin ağır bir şekilde “cezanladırılacaklarını açıkladı”.

başkan bir de şöyle demiş:
“Bu durum, kimileri için komik olabilir ama benim için değil”. kaynak.

http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=108463

http://www.bbc.co.uk/turkish/fooc/story/2007/09/070921_fooc_washington.shtml