Mezbahalar, oldu bitti ilgimi çekmeyi başarmıştır.Danalar her canlı gibi birbiriyle iletişim kurar,hareket eder,beslenir ve tabi ki çiftleşirler.Ve o an gelir, yani kesilme anı…
Boyunlarındaki birkaç damar parçasının kopmasıyla birlikte , “İnek” olarak adlandırdığımız o canlılar birden 300 kiloluk bir et yığınına dönüşür.İstersen oraya binlerce damar tak tekrar, ama hiçbir işe yaramaz. Artık arada tüketilmeye hazır koca bir fark vardır.Bir o kadar da ipince olan o fark nedir peki?
Hayat güzel bir yemektir oğlum.
Hem de öyle bir yemektir ki yiyenin doymadığı, doyamayacağı, bir türlü sofradan kalkmak istemeyeceği kadar güzel. Keşke bir midem daha olsa onu da yiyerek doldursam diye hayıflanacağı kadar doyumsuz bir yemek. İçinde her türlü acının, tatlının, hüznün, coşkunun, mutluluğun değişik oranlarda olduğu, her başına oturanın farklı lezzetlerle ve farklı sürelerle sofradan kalktığı ama kimsenin tadına doyamadığı yaradanın büyük bir hünerle bize sadece bir kez yeme şansı verdiği yemektir. Bu sofrada kimimiz yemeğin ortasından yer, kimimiz suyuna banarız. Kimimiz etini yerken kimimize ise kokusunu koklamak kalır.
Yankı nedir?
Hayat ile alakalı birşeydir yankı. Hayat da aslında yankıdan ibaret değil midir? Siz hayata nasıl yaklaşırsanız O da size öyle yaklaşır. Siz sevgi ile yaklaşırsanız hayat da size sevgi ile yaklaşır…
Bir baba oğul dağa çıkmışlar.Çocuğun ayağı kaymış “aaa” diye bağırmış. Uzaklardan bir ses gelmiş “aaa” diye. Çoçuk şaşırmış. “Baba biri var.” demiş. Sonra Çocuk “sen kimsin?” diyee bağırmış sesi çıktığı kadarıyla.Sonra bir ses gelmiş “sen kimsin?” diye. Sonra çocuk sorusunun yanıtını alamayınca “Sen bi korkaksınnn!” diye bağırmış. Sonra ses yine gelmiş “Sen bi korkaksınnn!” diye… Sonra çocuk bir kez daha bağırmış. “Sen çok kötüsün!” diye.Ses geri gelmiş “Sen çok kötüsünnnn!”.Çocuk cok Şasırmış ve babasına dönerek “Baba neden böyle yapıyor?” diye sormuş.Babası da “Bak dinle diyerek bağırmaya başlamış…”Sen bir harikasınnn!!! ” ses yeniden gelmiş “Sen bir harikasınnn!!!”…Adam bağırmış “Sen mükemmelsinnn!!!” ve ses tekrar geri gelmiş “sen mükemmelsinnn!!!”… Sonra baba oğluna dönerek bunun adı yankıdır oğlum. Hayat da bir yankıdan ibarettir. Sen hayata ne verirsen onu alırsın! demiş…
Hafifle tanıştırdım onu… Bundan 3 ay kadar önce. Heyecanla buradaki havayı anlattım. Doya doya sizlerden bahsettim sıkılmasına aldırmadan. Belki sıkılmamıştı ama benim paranoyam arada bir kudurur. Kendileri benim gibi boş işler müdürü değil. Tamam tamaamm… Haksızlık yapmayım kendime. İş yükü benden fazla. O bir hekim. Bizim Hafif onu biraz etkilemiş anlaşılan ki dün beni arayıp kendi kaleminden üç yazıyı sağolsun beni bilirkişi addederek gönderdiğini söyledi. Ben okudum ve duygularımı kendisine hemen bildirdim. İstersem ona bir nick alarak ya da kendi yazım üzerinden yazılarını sizlerle paylaşabileceğim iznini aldım. Bunlar kanat çırpış öyküleri, hayata dair insana dair, sevgiye dair sevdiklerimize dair ölüme dair… Çok konuşmamalıyım buyrun Dr. beyin yazılarına.. bu arada ona yakışacak bir nick bulmalıyım…
