3 haziran 2006’da washington sınırı yakınlarındaki kuzey idaho sınırında çekilmiş bir fotoğraf. gökkuşağı bir saat boyunca görülebilmiş, fotoğrafın aslında kapladığı alanınsa yüzlerce mil olduğundan bahsediliyor.
bu olaya çok az rastlanırmış. ateş gökkuşağı veya bilimsel adıyla yatayçevresel (circumhorizontal, ?) ark; güneş yukarıydayken yüksek basınçlı cirrus bulutlarında meydana gelirmiş.
Size kendim yazdığım bir hikayeyi sunuyorum.
Yorum ve düüncelerinizi yazarsanız sevinirim.
Sağolun…
Kuş cıvıltıları olmasına karşın sıkıcı bir havası olan, köknar ve çam ağaçlarıyla kaplı, gittikçe daha çok gideceğimizi düşündüren ve insanda tedirginlik duygusu yaratan bir ormanda ilerlemekteyiz.Hava çok soğuk olmamasına karşın herkes titrer adımlarla yürüyor tedirginlikleri yüzlerinden okunurcasına.O tedirgin adımlarla bir asır gibi gelen bir iki saat sonra uçsuz bucaksız ve yemyeşil olan bir ovaya çıkıyoruz.Herkes bekleyişte, o ölüm sesinin çıkacağı düdüğü bekliyorlar, belki de artık kurtulmak dileğinde hepsi o durgun,soluk gözlerinden anlaşılacağı üzere…
Bir kaç dakika sonra karşı tepeden düşman birlikleri gözükmeye başlıyor.Yaklaşıyor,yaklaşıyoruz her adımda kalp atışımız biraz daha artarken…Artık kalbimin yerinden çıkacağını tam farketmişken ölüm çukuru olan siperlere geçmemiz emrediliyor düşman gitgide büyük bir dalga gibi yaklaşırken.Ve o an geliyor, düdükkulaklarımızda çınlıyor ve herkes rabbın adını söyleyerek o müyhiş sessizliği bozan çığlıklarla saldırıya geçiyor.Kendimi kaybediyorum o anda savaş hiç bitmeyecek gibi mermiler yağıyor etrafımdan bend de etrafa bilinçsizce koşup saldımaya çalışıyorum.Bir ses duyuyorum uzaklardan, rüzgar gibi sanki bir sinek vızıltısı; ama hepsi bir anda oluyor.Bir mermi boynumu sıyırıyor ve yavaşça düşüyorum diğer çoğunun da yavaş yavaş düştüklerini görüyorken.Bulutların üstünde bir zaman dilimi hayal ediyorum, o anı yaşıyorum sanki…O anda bir kıpırtı bölüyor bu hayali, birisi kolumdan çekiyormuş gibi hissediyorum, yavaş yavaş sesler duyuyorum derinden yaklaşan sesler…Anlamaya başlarken sesleri yavaşça gözlerim açılıyor ve ilk yardım uzmanını başımın ucunda görmeye başlıyorum belli belirsiz…Sesler daha belirgin hale geliyor, geri dönen askerimin, yurttaşımın ve dostlarımın zafer naralarını duyuyorum ve tekrar yüzüm gülercesine kısa bir uykuya dalıyorum…
thy sitesini yenilemiş. daha sade ve ferah bir tasarım olmuş.
3,53 $ a 150 km giden havalı araba
bir belediye ilçesinin havadan çekilmiş fotoğraflarını kendi resmi sitesine koymuş. çok güzel fotoğraflar. keşke tüm belediyeler bunu yapsa.
ikiz kulelerin yıkılmasından bir süre sonra çekilen çok yüksek çözünürlüğe sahip bir (kuşbakışı) hava fotoğrafı. çevre binaların hasarı korkutucu boyutlarda. (14mb, 9373×9372 pixel)
