Facebookta ilkokul arkadaşlarımdan biri ekledi. Hafızam pek yok, ama hatırlayıverdim aniden siması andırdı. Kabul ettim. Baktıkça iyice hatırladım, ama samimiyetim de yoktu o zamanlar.
Neyse efendim çok güzel olmuş. Saçını kızıla boyamış. Ama öyle böyle bir kızıl değil. Afet-i Devran. Dayanamayıp içtiğim günlerin birinde özelden biraz duygusal bir mesaj attım, iki satır muhabbet, yüzümde gülücükler, uykularımı bölüp,telefonlardan facebook’a girip yanıt beklemeceler, beklemeceler, beklemeceler… İki satır dedik ya, bitti muhabbet.