bildirgec.org

Zaman geçtikçe hayat zorlaşıyor lafını hep duyarız. Kimi neden maddidir, kimi neden ise manevidir. Kimi anlar vardır ki manevi nedenler maddi nedenlerden üstündür, onlara ağır basar. İşte en büyük olumsuz manevi neden de hayatımızdaki zor insanlardır.

fobiler

Korkularımız, yüzleşemediklerimiz, cesaret edemediklerimiz…Hepsi değişik olsa da hepsiyle yüzleşmek isteriz. Tabii ki öncelikle hangisinin ne olduğunu öğrenmekte fayda var.

Hobiymiş, nesi hobi lan bunun; Bütün gece parmaklarım felç oldu iki tane kaadı katlayıp biçimlendirecem diye. Dvd deki Japon, sabırla elini ordan sokuyo burdan bücüştürüyo bi bakıyosun gerçekten ortaya hesaplı bişiler çıkmış.. Ahan yırttığım parça elimde kaldı. Üstüne üstlük yapıştırmakta yasakmış.. Sabır işi lan bu; Ömrümde hesaplı kitaplı bi iş yapmadımki..Japon kılavuz, iyi hoş karı da bazen öle şeyler çıkartıyoki abartıyo resmen. İmkanım olsa kadının labirenti olacam, kimsenin bilmediği öngörmediği okunaksız bir kaattan bi bakıyosun dinozor çıkartmış, bi de bakıyosun o siktirici kaat kadının elinden tanıdığımız bir figüre dönüşüp çıkmış..
Lan olm bak dedim bu kıyak iş biraz saygıyla izle şu japonu, en bed huylarından kurtululırsun, gizli hesabın neyin kalmaz, kibir pezevengi olmaktan kurtulur vicdana gelirsin..
Altı üstü kaat-mukavva katlıycan olm; Memleketi kim düzmüş, kim kimi sikertmiş, kim kimi vidalamış, endüstri-capital beyinlerin hırslarıyla üstüne üstüne gelen göttenmenkullerin salyalarıymış hepsi rafa.. katla katları kur kendi dünyanı.. her figür beğenmeyenin götüne girsin de, dehle gitsin..
Dedm ya bu sanat öle basit bi iş değil; Japon hatun labirent gibi, hangi yoldan hangi sapaktan giderse gitsin çıkışı buluyor..
Dediler ki, bu kaat katlama, origami meselesi öyle basit bir hobi değil, felsefesi vardır matematiği vardır..
Matematiği anladık, tabiatı icabı bir sistematiğe dayanabilir felsefe ne lan? Burada da mı felsefe?
Şeytan diyorki şimdi, ben ümmiyim arkadaş felsefeden anlamam nerde anlayan var ise bütün hobiler kaysın biyerlerine..
Böyle dedim rahatladım tabiatımı sikeyim..
Şimdi bulduğum her kaat parçasını katlıyorum ne var ise katlıyorum..
Suuistimal etmişim hobiyi.. Alacalı ben bulacalı ben.. Ölçe biçe göt olduk ne lan bu?
Bu yazı da ipek şal gibi aktı gitti omzumdan.. Böyle iyiyim.

Dershane müdürü… İlginç bir adam… Ayağında şort, üzerinde gömlek, boynunda kravat, ayağında sandalet ve çorap… Yuh dedim, hem de ne yuh… Ama adam olduğunca rahat, ayran söyledi bize. Sonra bir kitapçık getirdi bana, sonra da sınıfa şutladı beni. Şimdi yandın oğlum dedim, ya bu deveyi güdeceksin, ya bu diyardan gideceksin. ayağımda 42 numara ayakkabı iziyle sınıfta buldum kendimi. Yeni bir hoca ve asık suratlar… İlk hareket her zaman önemlidir bu işte. Çünkü yenisindir ve yenilere hiçbir öğrenci acımaz.
Ben de onlara acımadım ve daldım sorulara, en kolayından ama en sazanından başladım. Neredeyse saldırdılar soruya ama ilk defa bir sazanla tanıştılar. Beklemedikleri şeyler oluyordu ve şok üstüne şok yaşadılar. Sordular hemen bana, hocam siz bu işte yeni misiniz yoksa yıllardır bu işi mi yapıyorsunuz? Dedim ki her şeye sizinle başladım ve iyi ki sazansınız. Arkadan sesler duymaya başladım ben bu adama dalarım diye ama aldırmadım tabii. 5 dakika içinde başladığım bir işe tam 5 sene emek verdim tabii dershanede. Şimdi yine matematik öğretmenliği yapıyorum devlet okullarında ve hedefim yine aynı. Sazan yakalamak… Anlayacağınız ben matematiği öğretmiyorum, sevdirmeye uğraşıyorum. Çok şükür şimdilik bunu başarabiliyorum ama ilerisi ne olur bilmiyorum. Tek bildiğim dersimde sıkılmayacağınıza garanti veriyorumBenim dersime girip de eğlenmeyen, eğlenip de öğrenmeyen yok. Son olarak bir SAzan testi yapalım.Bakalım Matematik severler veya sevmezler bu duruma ne diyecek?
İşte Sazan Saorumuz geliyor: 6 ile bölünebilen iki basamaklı en büyük tamsayı ile, 6 ile bölünebilen iki basamaklı en küçük tamsayı arasındaki fark kaçtır?
Kolay gelsin…

“Aklıma uydum matematikçi oldum.” Yani sonumu ben hazırladım. Oysa bölümü okurken başıma geleceklerden haberdar değildim. Bütün teslimiyetimle giriştim matematiğe. Hatta annem sen şimdi bunu ingilizce de okumaya kalkarsın dedi. Öyle de oldu. Matematik okudum, bırakın okumayı bir de ingilizce matematik okudum. Eee… Ne oldu sonra… Şimdi öğretmenim ve benim aşık olduğum dersi neredeyse herkes sevmiyor. Ben de karşımdaki malzemeyi bile bile ders anlatıyorum.
Peki ne oldu? Hayatından memnun değil misin derseniz işte şimdi onu anlatacağım.
Herşey bir dershanenin önüne gelip sahibiyle tanışmamla başladı….
Ders arası bitti…Devam edecek…

Her sabah servisimi beklediğim yerde tüylerimi diken diken edip içimi kaldıran karınca sürülerine ve hatta yalnız ve cool takılanlarına bile şöyle sağlam kafayla yaklaşamadım hiç.Çok denedim ama olmadı… “Bak o da Allah’ın yarattığı bir hayvan,hem de hayvanların en temiz ve zararsızı,sana napıcak kiiiii” lerle dolu yaklaşık 17 senedir duyduğum ve söyleyenlerle içimden aynı anda söylemecilik oyunu oynadığım tekerlemelerin aynılığı da canımı sıkmıyor değil.Belki de yaşadığım aynı durum ve hislerime karşın beni değiştirme taktiklerinin de aynı oluşu,orjinaliteye her koşulda fazla meyilli benin bu halini, aynılığını ve öyle olması da gerektiğini daha da vurguluyor.Bir orjinallik mi gerek…Kastettiğim babamın ve karşı komşum arkadaşımın,çok da arifet yaparmışcasına bana sezdirmemeye çalışarak üstüme bir karınca konduruvermesi değil…Babama sürdürdüğüm uzun sayılabilecek tepkim ve arkadaşıma olan uzun küslüğüm hem bana hem onlara zarar,ayriyetten eminim farkında olsalardı bu durumdan kendilerini suçlu hissedecek olan karıncalara da zarar olurdu…

İlk karşılaşmam çocukluğumda olmuştu akreplerle. Sayıca çok fazla, süratçe çok hızlıydılar. Köyde, onlar geceleri kerpiç duvarlarda aksesuar gibi dururken, yorgan altında yusufçuk edasıyla uyumaya çalışırdım.

Şimdi büyüdüm. O günlerden geçen seneye kadar olan arada, akreplerle ilişkim burçlardan öteye gitmedi, ona da inanmadığım için öteyi bırakıp beriye bile gitmedi hatta. Ta ki geçen seneye kadar, evet. Bir haftalık yokluktan sonra eve dönmüş, duş almaya hazırlanırken küvette iki adet simsiyah akrep görmüş ve ışık hızıyla tekrar sırtıma çantamı takıp yola düşmüştüm. Ziraatçi bir arkadaşın “Siyah değilse korkma, hele ki kuyruğu 9 boğumdan azsa hiç korkma” demesi üzerine eve bir süre uğramamıştım. Gözümde akreplerin resmini canlandırdıkça 29 boğum sayıyordum, nasıl korktuysam. Günler günleri kovaladıkça (nasıl bir sapıklıksa günlerinki, işleri güçleri yok, birbirlerini kovalıyorlar) evin durumuna dair duyduğum meraktan biraz cesaret alıp zirai bir ilaçla evin yolunu tuttum. Işık hızıyla eve dalıp ilacı bastıktan ve kilolarca yoğurt yiyip litrelerce ayran içtikten (ilaçtan zehirlenip akreplere alay konusu olmanın manası yok tabi) 2 gün sonra eve girip burayı mesken olarak tutmuş 5 adet irili ve birçok adet ufaklı cesedi defnedip, ilaca dualar okudum. Nasıl bir ilaçsa, yaklaşık 6 ay boyunca kapının ve pencerelerin önü böcek mezarlığı gibi oldu.

http://www.hayatimdegisti.com/

Bilinmeyen bir şeylerin olduğunu bilmek insana korku vermektedir. Lakin insana bilinmeyen bir şeyin olmadığını ve bildiklerinin “her şey” olduğunu söylerseniz korkularını bastırabilir misiniz? Bu mümkün mü?

kork benden!

Bilinmeyenden korkan insanoğlu bilerek korkusunu yendi yıllardır. Bir fareye onu öldürmeyecek kadar zehir katılmış bir peyniri verdiğinizde ve fare onu yediğinde tadı alacak, bir daha o bölgeye uğramayacaktır. Fakat insanoğlu korktuğu şeylere çomak sokmaya daha küçüklüğünden beri başlamıştır. Çomağı bırakıp kaçsa bile ertesi gün yine başına gelerek merakını gidermeye çalışacaktır.

Böyle olmasaydı bu kadar gelişme sağlanamazdı. Bazen dem vuruyoruz “hayvanlar bile pistten kışttan anlıyor ama insanlar laftan anlamıyor git denince gitmiyor, elleme denince bile elliyor” diyoruz. Bu böyle olmadığı zaman nasıl o insan gelişebilirdi?

En çok korkulan şeyler arasında karanlık ve nerden geldiği belli olmayan sesler vardır, buna rağmen karanlığı seven de vardır, nerden geldiği belli olmayan seslerle ruhunu dinlendiren de.
Her şeyden korkabiliriz; yeter ki o “şey” bizimle uygun zaman ve yerde karşılaşsın.

Anlayacağınız üzere konumuz korkular.