bildirgec.org

Kendimi bildim bileli yediğim şeye dokunmayı sevmem. Dokunduğum şeyi de yemeyi…
Hele başkasının dokunduğu gıda maddesi fikri beni çileden çıkarır!

İnsan eliyle temas etmemesi için mutlaka bir araç gereç vardır diye düşünürüm ki, sanırım hepsi için bu geçerli değil. Peki neden aynı muameleyi yapmıyoruz tüm yiyeceklere?

Çocukken ağzımı yüzümü karpuza buladığım zamanları hayal meyal hatırlıyorum; çizildiği kadar güzel görünen yarım daire karpuz dilimlerini… Aralarda bir yerde edindim bu takıntıyı. Hala da kendimi aşmaya çalışırım ama pek mümkün olmuyor. Milletin aristokrasiye yorduğu çatal bıçak kullanımım tamamen bu takıntıyla ilintili.

Yiyemem efendim balığı – tavuğu öyle elimle. Karpuzu da tutamam! Evet, tost yerken de mutlaka çatal bıçak ararım. Soğuk sandviçi elle yemek bünyemde sarsıntıya sebep olur. Gel gör ki yemek yapmak gerek arada. Eh, malzemelerin tamamı için alet edevat kullanarak yemek yapamazsınız.

şoray uzun yoldayı seyredıyordum yurdum insanı için.bir şeyi farkettim. gülen tüm köylü kadınların ; teyzelerim nınelerım gençlerin hepsi gülerken ağızlarını ellerı ıle örtüyorlar.bu kendı halınde yaşayan bır çok şeyden haberi olmayan yürakleri içine girilince yangın yeri gıbı olan,saf temiz yurdum insanı o kadar mütevazi ki herkesten önce öğrenmiş nezaket kurallarını. gülerken dişindekı çürüğü,olmayan dişlerini,ağzından gelebılecek kötü kokuları yansıtmamak için tarlada çapa çapalarken nasırlaşmış elleri ile örtüyor ağzını…

Annunaki, bir pirimatla kendi dölünü labaratuar ortamında birleştirdi, ve işçi sınıfı olacak ilk insanı yarattı. Buna LULU dediler. Daha sonra bu insanlar çoğaldı, bunlara KARABAŞLAR yada KARAKAFALILAR diyorlardı. Yaratılmış olan için, yaratmış olan elbetteki tanrıydı, onlarda bu tanrıların köleleri, hizmetçileriydiler, böyle yetiştirildiler, böyle eğitildiler. Tanrılar havalarda uçuyor, korkunç mucizeler gerçekleştiriyorlardı, onlardan hem çok korkuyorlar, hemde çok saygı duyuyorlardı. Onlara hizmet edebilmek onurdu onlar için. Bu katıksız saygı, annunakilerin insan kızlarıyla evlenmelerinden doğan yarı tanrıların kırallıklarındada devam etti, ve insan içsel olarak köleliği onur olarak kabul etmiş ve genlerine böyle işlenmişti. Kırallar, padişahlar, sultanlar geldi geçti, diğer halk bu zümreye kölelik yaptı hep.

Hepimiz az çok biliyoruzdur ama gece gece üşenmedim, sayfa sayfa aradım, en azından eğlenecek birkaç şey de çıktı karşıma…

Wikipedia’ya göre: “Terimin Yunanca mezea (μεζεα, “penisler”) ve Latince turbare (“karıştırmak”) kelimelerinin birleşiminden ortaya çıktığına inanılırken, Oxford İngilizce Sözlük, kelime kökeninin latince manu stuprare (elle kirletmek) olduğunu söyler.”
İstimna da denirmiş.

http://www.worthersoriginal.com/viki/#page=shadowmonsters

http://www.youtube.com/watch?v=epUk3T2Kfno

http://www.rubytooth.com/media/15762/

Buradaki ürünü istanbul sınırları dahilinde nerede bulabilecegimi bilip de söylemeyen ajdar gibi olsun.

İtalyan bir ressam olan ve şuan Milan’da yaşayan ve çalışan
Guido Daniele‘nin uzmanlık alanı reklamcılık ve vücut boyama.
Çalışmalarını incelediğimizde bu konuda ne kadar uzman oldugunu görebiliyoruz.
Sitesinde çeşitli galeriler mevcut burayı tıklayarak inceleyebiliriz.
Ayrıca Discovery eseri olan Animal planet kanalının internet sitesinden de bu boyama tekniğini nasıl gerçekleştirdiğini anlatan videolarını izleyebilirsiniz.

Hand Paintings

hepimiz elektriklerin kesik olduğu akşamlarda televizyonsuz ve bilgisayarsız geçen uzun saatlerde, mum ışığında duvara elimizle köpek ve tavşan gölgeleri düşürerek yaratıcılımığızı zorlar ve eğlenmeye çalışırız. hatta kuş yapabilenler bile vardır. Ancak bir de şöyle amcalar var ki, mum ışığı ve gölge olayını aşmışlar birazcık..