Japonya‘da 17’ci yüzyıldan bu zamana kadar eğlence sektöründe erkeklere dans,sohbet ve oyunlar oynayan bu kadınlara Geyşadiyoruz.
Geyşaların hayatlarına baktığımız zaman işlerinin gerçekten de çok zor olduğu görülür. Bir Geyşanın Anıları isminde filmini izlemiştim bu filmden ve okuduğum kadarı ile Geyşalık zor bir meslek Geyşa olmak isteyen genç kızları zorlu bir maraton bekliyor. Nerede ve nasıl olursa olsun, bir geyşa, birkaç sanat dalında eğitim görmek zorundadır. Bu eğitim genel olarak birkaç tür geleneksel dans, şamisen çalma ve birkaç makamda şarkı söylemeyi kapsar.
Geyşa olmak isteyen kızlar 13 yaşından 18 yaşına gelene kadar acemi geyşa olarak çalışırlar. Şimdi şu zaman da ise geyşa olmak isteyen kızların en az 15 yaşında olması gerekiyor. Geyşaların sayısı 19’cu yüzyılda ciddi düşüş yaşanmış hatta sayısı seksenlere kadar düşmüştü. Geyşalık ruhu yeniden başlıyor tabiki internetin bunda etkisi çok büyük.
Geyşa’lar bölgesel gruplara ayrılır. Bu bölgere ”hanamaçi” yani çiçek mahallesi denir. Her grubun ”kenban” denen kayıt bürosu bulunur. Bir Geyşa’nın çalışabilmesi için bu ”kenban” lardan birine kayıt yaptırması ve çalışma izni alması gerekir.
