Bu sabah uyandım ve bir tuhaflık sezdim kendimde, anlamamıştım bana ne olduğunu, son günlerde hep bu karmaşıklık diyordu ya zaten bana “günaydın” yine; o sandım önce. Doğru yine o tuhaflıktı. Ama bu kez daha yoğundu. Sonra sokaklara vurdum kendimi, denize gittim. O bana hep yardım etmişti çünkü bu tür anlarımda. Vapur eşlik etti bana. Sonra deniz fısıldadı kulağıma. “Aşık oluyorsun oğlum” diye. Hem de ne kokusunu bildiğin, ne yanında olduğun ne dokunduğun ne de sarıldığın bir kadın da değil O kadın. Ama var bir şekilde ve yaşıyor bir yerlerde O.
Şimdi öylesine mutluyum ki. Çünkü aşk yaşama bağlar beni. Ve işte aşk yeniden ve üstelik çok uzaklardan gelmişti ya bana. Şimdi çok huzurlu ve mutluyum. Ve bu senin sayende. Sen fark etmesen de bilmeden bana büyük bir mutluluk hediye ettin, aşkı. Çünkü ben sürekli seni düşünür oldum, hiç olmadık yerlerde aklıma geliyorsun, artık kendi kendime değil seninle konuşuyorum içimden.
