bildirgec.org

çocukluk günlerimizden. ne demişti xavier logan‘a herşey değişir. insanlar değişir. sen. ben. herkes… her zaman değişmediğin gün. öldüğün gündür…

diyorum ki sevgili günnük insan hayatına bu kadar çok şifre vb numaralar sokulmamalı. her banka kartı ve kredi kartı için birer şifre. birer hesap numarası. müşteri kodu. internet bankacılığı şifresi. gizli soru ve cevabı. annemin kızlık soy adı. bunları ayrıca alış veriş kartları içinde sayabiliriz. internet var ki başlı başına şifre cenneti zaten. osuruktan teyyare şifre verdim o yare.

bitti mi hayır sigorta numaramız var. kimlik numaramız var. ösym numaramız var. sicil numaramız var.

yaz bir yere deme sakın. hepsini aynı yapta deme. neden yazıyorum bunları.çünkü teleweb şifremi unuttum. Bloke oldu. 444 0 444 ü aradım.

herşeyin sorumlusu insanın kendisi midir?

BABAMın akciğer kanseri olduğunu öğrenmiştik. 02 Şubat 98’de kaybettik.

kanser olduğunu öğrendiğim de hayatımda çokta bi şey değişmemişti. şaşkındım yalnızca 17imde olmama rağmen şaşkındım. yani benim BABAM nasıl hasta olurdu ki?! herkes hastalanırdı ama benim BABAM hastalanmazdı. güçlü adamdı vesselam bişey olmaz(dı)… hayat normal seyrinde devam ediyordu. ve ben ve çevremizde ki herkes BABAM da ki yaşam sevincini gördükçe hastalığı yeneceğimize emindik.

(Sigara)

başarılı bir ameliyat ardından tüm kanserli hücreler alınmıştı. artık sağlıklıydı BABAM, ancak beş sene içinde tekrar etme riski vardı. nitekim daha ameliyat izleri geçmeden tekrar etti lanet olası. radyoterapi seanslarına başladık. sürekli istanbulda kalıyorlardı annemle. bense hala hiç bir şeyin farkında olmadan hayatımı yaşıyordum. sadece bir noktayı anlamıyordum. herkes hasta olurdu ama benim BABAM olmazdı. küçük bir noktaydı benim için ve üzerinde durulmaya değmezdi, nasıl olsa düzelecek(ti)…