bildirgec.org

Belki şuan depresif şarkı nedir diyorsunuzdur kendi kendinize.Depresif şarkılar benim kendi tanımımla içinizin sıkıldığı zamanlarda,birinize kızdığınız zamanlarda,umutsuz ve mutsuz olduğunuz anlardaki tek dostunuzdur.Peki bu depresif şarkıları kim yapar efendim diye sorabilirsiniz.Bu depresif şarkıları yapanlar az tanınan fakat bana göre gerçek müzik yapan insanlardır.Çünkü mutlu eden bir şarkıyı herkes yazabilir.Fakat insanı depresif hale sokan bir şarkıyı ancak depresif hale bir şekilde girmiş kişiler yazabilir kanaatindeyim.Bu durumda böyle kişilerin depresif hal etkisi ile beraber gerçek müzik yapması doğaldır.

Anı anını tutmayan, değişken ruh yapısına sahip insan evladına denirmiş ingilizcede…Tam beni anlatan minik bir kelime, kısaca moodyim ben…

Ben kendimi tarif ederken manik-depresif olduğumu an ve an ruh halimin değiştiğini, şu an manik durumdayım tadını çıkarın diye arkadaşlarımı uyardığımı bilirim.. Manik haldeyken, herşey ile dalga geçebilir, gülme krizlerine girebilir, herkesi gülme krizine sokabilirim. Kendimle dalga geçer, olmadık organizyon fikirleriyle ortaya çıkabilirim. Hiç olmadığı kadar enerji dolu olurum böyle anlarda, çenem düştüğü için sürekli konuşma halinde olur, uzun uzun nutuklar atabilirim. En çok yaptığım şey bu günlerimde enerjimi boşaltmak için dans edebileceğim yerlere gitmektir ki gidemezsem evde müziği açıp akordu bozuk sesimle bağıra çağıra şarkı söylemek olur. Dahası yeğenlerimle toka kutusunda ne kadar toka varsa kafamıza takıp, eski tülleri üzerimize dolayıp, dudaklarımıza en kırmızısından rujlar sürüp konserler vermek olur ki, ev ahalisi (yine de kardeşlerim ve annem dışında kimsenin evde olmamasına dikkat edilir, eniştecağızlarım evde ise manik olsamda frenlemesini bilirim kendimi, elin adamı ne de olsa, malzeme vermemek lazım) yine delirdi bizim kız diyip, bize alkış tutarlar..

http://www.objektifhaber.com/yeni/objhab/default.aspx?id=2O37O110353

Nick Cave yeryüzüne gelmiş en güzel erkek sestir. Takım elbisesinin içine giydiği atletiyle dünyayı iplemeden (aslında buraya küfür daha çok yakışırdı siz doldurun yerini) sigarasını tüttürürken akıp yok oluşunuza engel olamazsınız.
Nicholas Edward Cave artık ölümsüzlüğün icadının zamanının geldiğinin en büyük kanıtıdır. O kalın sesin ardından gelen titreklik tüylerimi diken diken eder, kalbime garip bir burukluk koyar ve selametle gider. İnsanı oturduğu yerden alıp intaharın eşiğine büyük bir zevkle getirir. Çaldığı her vakit sigara içmememe rağmen deli bir sigara yakma isteği sarar bünyemi. Hatta junkyliğin özenilecek birşey gibi görünmesine neden olur o sarsak ve umursamaz bakışıyla. Şarkı söylerken kendinden geçişinin kölesi olmamak elde değildir.

murder ballads’tan kylie ile düet…

Ayrıca kişissel olarak cinayet tutkunu bir insan olmam itibarı ile murder balladsı yaparak yüreğimin kaz tüyü yastıklarının arasına şöyle rahatça kurulmuştur. Stagger Leedeki dansı, Jack the ripperın klibi gerilimli bir aşk yaratır hastası olursunuz. Charles manson gibi bir aile kurabilecek kadar karizmatiktir. o çirkinliğin müptelası olmamak mümkün değildir. Dolores O’Riordan ile yapılacak bir düetin hayalidr bünyeyi müzik dinlemeye müsait kılan. In cave I trust…

Uykusuzluk uzerine yazmis oldugum uzun bir yazi az once bir kazaya kurban olup silindi gitti bir anda, geride getiremedim kendisini ne ettiysem:) Daha fazla dikkat etmesi lazim yazdiklarina insanin demekki uykusuzluk ceken bir insansa. Geceleri kafasi konusan birisi olmak herkes uyurken dusunmek de zor bir istir. Yazmak gelmiyor insanin icinden boyle durumlarda.. Uykusuzluk iyi birseydir kim ne derse desin. Gunduzleri algilayisinizi degistirir daha iyi gorursunuz hayatin zenginligini bir o kadarda hayatin anlamsizligini ve gereksizligini, cevrenizdekilerin kosup durmalarina bakarak ne kadar nafile islerle ugrastiklarini onlarin sanki baska bir gezegende yasadiklarini. Sarap icmis gibisinizdir gunduzleri biraz melankolik, biraz depresif, bazen coskulu, bazen de intihara egilimli cokkun ruh hallerindesinizdir.

Buhranlardayım.Allah’ım hiç bitmeyecek gibi.Sanki böyle devam edecek ve sonunda da sadece annemin üzüleceği birşey olacak.Öyle hissediyorum.İçim acıyor,öyle ki nefes almakta bile zorluk çekiyorum.Şimdi o aptal,hiç birşeyden anlamayan doktorlara gideceğim,uyutup mayıştıracak beni,bir de o “kücükken izlediğin bir film veya sana anlatılan,seni korkutan birşey…” diye başlayan,beni tatmin etmeyen cümlelerden kuracak.

-Çelik bey,nefes alamıyorum.Sanki biri boğazımı sıkıyor ve nefes almamı engelliyor.
-Küçüklükten beri hafızanızdan silemediğiniz birşey mi var????

Herşey anlamını yitirdi artık benim için.Bir arkadaş var…Eskiden kısa bir dönem uyuşturucu kullanmaya başlamış,ama bir kaç defa sadece.Kız kardeşinin ailesine anlatmasıyla kısacık uyuşturucu macerası da son bulmuş.Ona söyledim…”Bana da bulsana”dedim.Yok diyor da başka birşey demiyor.Eski arkadaşlarıyla iletişime geçse,aslında hiçte zor değil onun için bulmak.Ama yapamayacağını söylüyor.Kötü birşey olduğunu anlatmaya calışıyor.Sanki ben bilmiyorum ne olduğunu,ben zaten kötü şeyler istemiyor muyum?”Bugüne kadar iyi yaşadın da ne oldu?”diyorum kendi kendime.Şu kısacık,18 yıllık ömrün hep sulu gözlülükle geçmedi mi?Bir kere de mutlu ol,yerinde bir tabir olursa,bir kere de sen uç diyorum.Zaten ölmeyi istemiyor musun?Ne türlü,nasıl,nerde öldüğün çok mu anlam ifade edecek çevrendekiler için? Ne olur bitsin artık herşey ne olurrrr:(:(:(

depressed web server: “the requested document is totally fake.”

noluyo bu insanlara hiç amlamıyorum. tamam belki ben biraz depresif olabilirim ama gördüklerimi yorumlayamayacak kadar yemedim kafayı daha. kiminle konuşsam “sorma ya bu aralar canım çok sıkkın ….” gibi cümleler duyuyorum. bi kaç kişi olsa umursamıycam ama sanki dünyaya uyku tozu serpilmiş de insanlar rüya alemlerinde gibiler. acaba benmi kafayı yiyorum şöle hayat dolu biri bişey yazsında uzaylıların dünyayı ele geçirmeye çalışmadığını anlayayım…