Şu hayatta cahillikten kötü şey yok. Ve maalesef eğitim görenler de bu kategorinin içinde. İnsan düşünebilen bir varlıktır. Ve insan cehaleti yenebilecek kadar çok imkana sahip bir varlıktır. Elinde bu kadar imkan varken insanların hala bilime, akla, rasyonelliğe bu kadar direnmelerinin nedeni nedir acaba?
Hepimizin bir hayat koşuşturması bi’şeyleri var, tamam. Kimse her konuda müthiş bilgi sahibi olmak zorunda da değil, buna da tamam. Ama her insan biraz düşünebilir. Ve düşünmesi için ne dine, ne eğitime ne de başka bir şeye ihtiyacı vardır. Yani düşünmek dediğimiz olay insanın mantık kurabilmesi, en doğrusu hangisiyse onu yapabilmesi, rasyonel olabilmesidir. Ve düşünen insanın hiç bir zaman tabuları yoktur. Çünkü her geçen gün, gördükleriyle, duyduklarıyla yeni bir doğrunun olabileceğini bilir. Tek bir doğru yoktur. O yüzden saplantılar saçmadır, mantık dışıdır.
İnsan düşündükçe merak eder, bilmedikleri hakkında okur, araştırır. Ama okudukları üzerine de düşünür. Yani öyle olmalıdır. Böylelikle cehaleti aşar, her gün kendini yeniler.
Çünkü insan kıyafetleriyle, saçıyla, makyajıyla değil, kafasının içindekileri yenileyerek, düşünerek kendisini yeniler.
