bildirgec.org

beyin hakkında tüm yazılar

Affet Beni Kendini Bilen Insan

| 16 July 2007 09:36

Yaklasik bir haftadir hayatimdan uzak yasamisim. Kendi benligimden, kendi öz hayatimdan uzaklasmis, farkli alemlere dalmisim. Bugün silkinip kendi icime döndügümde yüregimi sikan birsey gördüm orda. Yüregimi, bir parca eti sanki biri ellerinin icinde sikmaya basladi benligimden uzaklastigimi farkettigim anda. Insanlarin degerleri vardir. Arasira kaybedip sonra tekrar bulduklari hayat felsefesi vardir. Digerlerini üzmemek icin girdikleri savaslar vardir insanlarin. “Canin ne istiyorsa yap kimseyi düsünme” diyorlar ya, bunun kimsenin hayat felsefesine yakismadigini düsünüyorum. Caninin istedigini yapip kimseyi düsünmemek sonunda dönüp dolasip caninin istedigini yapana carpiyor. Bir sarkinin “carpa carpa kendisi ögrensin” diye sözleri var. Artik carpa carpa mi ögrenirim kendimi yiyip bitire bitire mi bilemiyorum. Ben bir haftadir canimin istedigini yapiyormusum. Beni mutlu eden seyi. Bunu baskalarina ciddi zarar vererek yapiyormusum. Bugün farkettim. Duygusal yastigima gömülüp agladim. Ben bir kisiyi üzmüsüm feci. Haberi yokmus bu kisinin aslinda üzüldügünden. Ama üzdügümü bilse üzülürmüs. Bir kisiyi daha üzdüm. Kiyamadim bunlari yazdim. Sonra kendimi üzdüm. Üzdüm de üzdüm. Neymis efendim? Insan her aklina eseni yapamiyormus. Annem söyle bir söz söyler ama tam sonunu hatirlayamiyorum: “Deliyle velinin aklina düsen islermis…” gibi birsey söyler benim icin. Hic bu kadar aklima düseni yapmamistim. Hic bu kadar hem kendimi hem de baskalarini inciticek birsey yapmamistim. Bir hafta icinde huzursuz mu oldum. Evet oldum ama cok mutluydum. Kanatlanip ucucam sandim bir ara. Evet, yazim hatalairm var dimi? Varsin olsun. Varsin bir yazimda da klavyemi türkceye cevirip hafife yazi yolluyorum diye özenmeyeyim. Yine aklima düseni yapiyorum ama düzeltmicem bu sefer yazdiklarimi. Kalicak böyle .

*KEMİGEN ZİHİN*

egomeltem | 06 July 2007 12:58

Üşüyorum çok, yüreğim titriyor, ürkek bir kuş gibi korkusunda yalnız … Hangi taşın altında kaldım bulamıyorum ki kendimi…Yeter,yeter !!! Ne olur sus be geveze derdin nedir ki? … Acıyorum diyorum anlamıyor musun , sen kemirgen misin birde doymuyorsun. Özlemim var benim dertliyim , hasretliğim neden üsteliyorsun … Yaşamayı özledim sevdalanmayı , düşünmeden yarınları zamanla yarışmadan az biraz sığınmayı ; çok mu gördün ki sana ne … Sadece sarılmak; sımsıkı ,yumuk gözlerle ,artakalanı değil benim olanı benden olanı, beden deki nefese can olanı , bulamadığımı sarmak istedim … Gecede ki hüzün yorganım ısıtmıyor artık beni git birde seni nasıl ağırlasın… Arsız sokuluşların nafile bırak yastığımı da sadece bana batsın. Nedir derdin yoksa sende ben gibi yalnız mısın ? Sohbet mi istersin kahvesi bol, kırk yıl hatırda kalsın, acıdı artık telvesi , hatırı bahane kırk yılıysa artık çok geride … Boş ver doldurmaz çene çalmak geceyi ne çare, ittikçe yapıştın sende beynime. Gülme bana!!! hadi sus tamam izin verdim gir koynuma ama sessizliği bozma…Soğuk yorganıma batan yastığıma yoldaş oldun ha… peki hadi o zaman sarıl sıkıca bana.Meltemce:)

Herşey Kadınların Başının Altından Çıkar!!

| 11 June 2007 13:32

Uyarı: Yazıyı okuduktan sonra verilen olumsuz tepkiler beni şaşırtmayacaktır. Garip insan olduğuma dair düşüncelere hak verebilirim.
Ben bir garip insanım. Bunu niye mi söylüyorum? Çevremdeki bütün insanlar garip sadece ben mükemmel olamayacağıma göre bunu düşünmek tabi ki mantıklı. Elbette inanmıyorum garip olduğuma. Ama insanların davranışlarını çok fazla gözlemleyen, analizlerde bulunan ve sürekli bu konu üzerinde kafa yorup bir canlı türü olan insanı bu kadar inceleyen biri oluşumdan dolayı ailemin “vah vah bizim kız uçtu. hayır canım çevrendekileri eleştirmekten vazgeç. asıl enteresan olan sensin.” tadındaki yorumlarından dolayı buna inanmak zorunda hissediyorum kendimi, yani garip olduğuma. Aslında insanlarla aram genelde iyidir. O da herkes belki de deli yönümü henüz keşfedemediği için:) İnsan denen canlı türüyle aramın iyi olmasına rağmen bazen uzaylılar varsa eğer onlarla daha iyi anlaşabileceğimi düşünmüyor değilim.

Bilim ve Paronoya

sbaskentli | 02 June 2007 12:22

İnsanlar robot teknolojisinde hızlı adımlarla ilerlerken , doğa üstü bir yaratılmış olarak kabul ettiğimiz insan fizyolojisi ve özellikle insan beyni üzerinde ki çalışmalar da son sürat devam ediyor. Kim bilir bu çalışmaların sonucunda filmlerde görmeye alışık olduğumuz androidler yakın bir gelecekte aramıza katılacaklar.

Zaten hep böyle olmaz mı önce tv den hayal ürünü olarak izleriz. Bilim hayal gücü ile yarışırcasına senaristlerin ve yönetmenlerin peyaz perde de sergilediklerini hayata geçirme çabası içerisindedir.

Aslında bu konuda paronoya yapmamak da insanın elinde değil.