bildirgec.org

…

– Düşündüm de artık yeni bir yazı yazmanın zamanı geldi.
– Ben artık yazamadığını düşünmeye başlamıştım.
– Denedim ara ara ama olmadı, evet. Yazıp yazıp sildim.
– Peki bu?
– Bilmiyorum. Karar vermek için erken. Belki bunu da silerim.
– Bence bu düşüncede isen devam etme yazmaya. Bu yazının gidişatını da olumsuz etkileyecektir. İstesen de istemesen de.
– Haklısın, kendime bir şans vermeliyim.
– Kesinlikle. Peki konusu ne olacak?
– Konu mu? Benim yazılarımda genelde konu olmaz bilirsin.
– Evet, o da doğru. Bence yeni bir masal yazmalısın.
– Olabilir.
– Ama şiire çok bulaşmamanı öneririm.
– Bence haksızlık ediyorsun. Tamam süper değillerdi ama kötü de denemez.
– Tamam tamam. Ama yazacaksan yine geyik bir şiir yaz. Ya da duuur, yeni bir yemek tarifine ne dersin?
– I-ıh. Onu neden yazdığımı biliyorsun.
– He he, biliyorum tabi.
– Bi çıkış noktası bulup, üzerine birkaç diyalog mu yazsam?
– Bilmem ki. Belki de yeni bir şey denemelisin.
– Ne gibi.
– Bu olur.
– Bu mu?
– Evet, neden olmasın. Başında da niyet o değil miydi? Farklı bence.
– Farklı evet. Ama iyi mi?
– İyi len.
– Sonra rezil olmayalım. ‘Bak bir şey bulamamış eskici, yazııııık lan’ demesinler.
– Demezler. Ayrıca deseler n’olur. Diyenin emmüğe koyim.
– Artık demez zaten kimse, n’aptın be!
– Ben yapmadım. Sen yaptın. Hemen hemen her yazında var olm bu senin. Terbiyesiz utanmaz bir insansın.
– Alakası yok. Yazmak özgürlüktür.
– Ulen hiç yakışmıyor böyle laflar sana. Onu başkaları desin. Sen yine argo, deli saçması yazılarına devam et.
– Ediyorum o zaman. Bu bence son bölümde bahsettiğin tanımı yakalayan bir yazı oldu. Veriyorum yayına lan.
– Vermezsen ben senin ta….
– Hop hop ! Tamam yeter. Uslu ol.
– Peki nasıl bitirmeyi planlıyorsun?
– İşte onu bilmiyorum. Var mı önerin?
– Tık diye kes gitsin.
– Nasıl?
– Basbayağı tık diye.
– Tık.

Sadece tek bir insanın kapladığı yer…
Kendince attığı adımlar değil kastettiğim,herhangi başka birine göre ettiği, dokunduğu yer! Muhakkak ki bir ikinci kişinin o kadar dışında olduğu bir yabancı,bir başkasına bakış açısı…
Bir insanın içine giremezsin çünkü ne kadar sansan da,uğraşsan da..O öldüğünde sen de ölemezsin..Çok da kolay ölürsün aslında ama,bencillik zerrecikleri sardığı için dört bir yanını.Sen geride ne yaparsın diye onsuz..Ne kadar koparılmaz bir parçası addetmişsen de onu kendine,”kendin” varsındır o an… O varken “siz” varsınızdır,”ben” deyince kalbi,kalbin taşlar seni… Fakat o yokken artık,sade “sen” varsındır,ve bu bencillik seni ona daha da bağlar,gittiği yere gitmek istersin,öldüğü yerde ölmek…Dualar etmek yerine,edilen feryat ve duaları işte aynı anda kendi üstüne serdirmek..Sen arkasından dua etmek istemezsin..O öldüğünde ölmek istersin,kendini öldürmek…”Siz” yoksunuzdur artık,”sen” varsındır.O ise zaten çoktan gitmiştir.

Birşeylerin merkezinde,içinde olmak kadar bEni harekete geçirtip algılarımı açacak bir şey yoktur,diye bildim keNdimi bunca sene.Çoğu zaman ve durumda ortaya çocukça birşeyler çıkartsa da bu konuda kendimi çok değiştirmeye yönelmeyişim,halimdeki memnuniyeti yansıtır aslında;ama bilmem bu böyle devam da eder mi?

Zaman zaman etmemesini nasıl istiyorum,anlatamam.Yani bu durumun artık dışarıdan Bencillik olArak algılandığı yerde müthiŞ bir rahatsızlıK her yerimi,tüm ilişkilerimi kemiriyor Adeta…Yani artık içinde benim oLmadığım Ama yakından uzaktan beni ilgilendiRen bir yolculuğun başlangIç ve bitiş saatlerini,kendi yolculuğummuş gibi duyup önemsemek istiyorum ve aklımda tutmak,sorulduğunda cevap vermek…Ya da birilerinin kurup anlattığı planların nadir de olsa şöyle içine dalıp saatlerce çıkmamak,bir süre tamamen başkası olmak istiyorum,tamamen onun koşullarına bürünüp onun bakış açılarını ödünç almak ve bu uyarlanmışlık sonrasında bahsedilen,planlanan her ne varsa tam da önüme koyup bir bir incelemek…Ya da ne bileyim,en azından bu durumun farkında biri olarak,kendimi biraz zorlayıp hiç olmazsa konuşulduğu andaki konsantrasyonumu toparlayabilip,bir kere olsun eksik kalıp yanlış duyduğum ya da hiç duymadığım cümlelere birdaha kaçış izni tanımamak,bir sohbeti tastamam algılamak ve sonrasında gene aynı şekilde hatırlamak,hatırlayabilmek.Önemli noktaların altını,içimde biryerlerdeki,boyası hiç bitmeyeceğine inandığım o fosforlu renklerle çizmek…

Sen beni ben de seni
Anlamadın mı?
Neden?
Sen beni ben de seni
Sevmeliyiz delice birbirimizi
Ben sana, sen bana
Bağlanmalıyız yürekten tutkuyla
Ve tutunmalıyız derinden
Sevmeliyiz delice
Ben seni sende beni
Sen beni bende seni

Bugün seninle aramıza birşey girdi
sormadan öylece geldi
iki kişilik ama tek
özne iki tane ama fiil birdi

Bugün aramıza birşey girdi
uzaklaştırmadı, birleştirdi
bakışlarımı bile değiştirdi
Yüzüne her bakışta son kez bakar gibi
yüzünü her görüşte ilk kez görür gibi

Ben senden,sen benden ibaret
Ne ben tek ne sen
hem ben hem sen
sen,ben ve ten
birbirine kök salmış iki beden

Ben sen iki kişi ettik
O kadar yakın
Bu kadar uzak
söyleyecek şey yok
sen bana ben sana yettik

Sen ve ben
Sade ve basit
yalnızken anlamsız bizken anlamlı
art niyetsiz
sessizce ve sürekli

…

Sonsuz zamanı kum tanelerine indirgemek…
Hapsetmek cam biblolara…
Ters çevirmek yaşanmışlıkları…
Başladığı yerde yığılmasını beklemek…
Bir bütün olmak bittiği anda…
Çarpmak zemine…
Cam kırıklarından kısmak gözlerini…
Akıtmak gözyaşlarını kum tanelerine…
Çamura dönüşmesini izlemek…
Lekelemek yaşanmışlıkları…
Sıvamak tüm yaşama…
Kuruduğunda ise, ovuşturmak duyguları…
Toz zerresine dönüşmesini düşlemek…
Tekrar suya bocalamak aşkı…
Her ne hissettiysen yaşama dair…
Yenileniyor kum tanelerinde…
Toz halinde çamur kıvamında…

Hüzün…
Sessiz bir o kadar masum sesleniş.
Çırpınış umutları karşında ummak!
Kırmak şeytanın kanatlarını, uçurmak cennete
Cana üflemek, salmak canı canana
Nefes almak bir solukta…
Canlanmak hissettiğin bedende,
Doğmak yeniden yenilenerek…

Öylesine sesleniş yüreğe…

Bugünlerde içimi bi huzursuzluk kaplıyor nedendir anlamıyorum. Okulum bitti bi iş bulmam lazım bir de askerlik yaklaştı sevdiklerimden ayrılcam acaba bunlardan dolayı mı diye düşünüyorum. Ama sorumun cevabının bu olmadığına karar veriyorum aniden.

Çünkü bunları düşünen birisi sevdiklerine daha yakın olmaya çalışır. Bense arkadaşlarımdan,sevdiklerimden kaçıyorum veya kaçmaya çalışıyorum sürekli. Bende anlamadım kendimi 🙁 Bi huzursuzluk bi karamsarlık kaplıyor duruyor içimi son günlerde…
Tabii ki böyle kestirip atmıycam çabalıycam, direnicem, hayata tutunmaya çalışacam. Ama bi an bi arabanın arkasında yazan o 3 kelimeden oluşan cümlecik aklıma takılıveriyor:

“YA UMUTLARDA BİTERSE?”…

Ellerim cebimde
düşünüyorum
çaresiz miyim ben neyim?
kendimle sen arasında
sıkışmış bir zavallı var
o da benim

aşk bu şeytan işi
insanlık hali
boş bulunup kapıldım
kalbimde sağlayamadım
bir türlü
gereken asayişi

Kimsesiz mi sandın kendini
Düşünme!

Kendin varsın en kalabalık halinle
Aldanma sahte ilgilerine yalancıların
Hayatta sen varsın,hep olacaksın

En kolaydır aldatmak birini
Atıp tutmak söyleyerek sevdiğini
Yalnız değilsin,kim üzer bebeğimi
Derken hançerlenmek en ağır geleni.

Yalnız değilsin,
Bir sen var sana ait, güvenebilirsin.
En hakikatli varlık kendinsin
Bunu elinden alamazlar,hayatta galipsin.

resim k.