bildirgec.org

Bir sır vereceğim: Küçük, zararsız bir sır… Dünden yayılan, bugünden önce; kendini hep vareden, hep varedecek olan ufak bir fısıltı. Yalnız bir fısıltı…

Bazen yorgun bazen bir savaşçı bazen yalnız bir anıdan ibaret olan…

Hala devam eden, hep edecek olan. ‘Herkes ölür biz kalırız…’ diyen; anılan, anılacak olan, çok çok sonraları dahi hep duyulacak olan küçük küçücük mısralar… Yılların izi olan mısralar…

Söylesem geçmez, öpsem dokunmaz detirten, içinin titrediği kış akşamlarında evine dönerken arkanda duyduğun ayak sesleri kadar yalnız bir o kadar bunaltıcı izler…

“Beni bırakma!” dedi rehber. Şaşırmıştı yolcu. Yolunu şaşırmış yolcu, kendisine yol göstereceğine inandığı rehberinden duyduğu bu iki kelime karşısında ne yapacağını bilemedi. Durdu. “İnanılmaz.” diyebildi sadece.
– Neden inanılmaz olsun ki?
– Bilmem, daha önce ben de aynı kelimeleri kullanmıştım.
– Yani?
– Ne bileyim işte. Garip geldi bir an. Bu iki basit kelimenin ne kadar dolu olduğunu biliyorum.
– Gitmeni istemiyorum.
-Gitmek istemiyorum zaten.
– Ama gideceksen hiç gelme. Yorma beni. Ne olur.
– …
– Çok yoruldum her şeyden. Yorgunum. Hayatımdaki bütün parantezleri kapattığım bir zamanda, tekrar savunmasız hissediyorum kendimi. Eğer yine aynı şey olursa dağılırım. Yapma.
– Sen rehbersin, bunları nasıl söyleyebilirsin bana? Bana yardımcı olman gereken yerde aklımı daha da karıştırıyorsun.
– Ben sadece uyarıyorum. Tek bir şansım kaldı artık. Lütfen..

Alk. %10 Hacmen

Kumarbaz, mecbur olduğu için kumar oynar. Mecburdur çünkü o tadı almıştır. Kaybetmek ya da kazanmak onun için amaç değil, araçtır. Sadece aldığı haz önemlidir onun için. Kendini iyi hissetmek için yapar her şeyi. Sen de yaşamaya, hissetmeye çalışan bir kumarbazdın. Bütün oyunlara ruhundan verdiğin parçalarla katıldın. Her seferinde kaybettin. Kazanmak istediğin her oyun senin için ayrı bir yıkım oldu. Bazen taş çaldılar, bazen kağıt saydılar, bazen de oyunun yarısında başka masalara geçtiler. Tek başına öylece kaldın hep aynı masada, arkasından boş gözlerle ona bakarken. Nedenini bir türlü anlayamadın. Ama pes etmedin. “Mutlaka kazanacağım bir gün.” dedin.

İfade yeteneğimin bu kadar güçsüzleştiği bir dönem yok sanırım hayatımda. Ne okuyorum, ne yazıyorum artık. Öyle mal gibi yaşıyorum denir ya…Yeni uğraşlar bulmaya çalıştığım bu dönemde sanırım yaptığım en mantıklı hareket blog yazmak…
Tabi bundan önce bunalımımın geçmesi için 2 gün boyunca kuaförden sadece uyumak için çıkıp kendim üstümde yaptığım çeşitli değişikliklerden sonra yine özüme dönsem de kuafördeyken geçici süreyle mutluydum. Alışverişte yaptım belki 5 yıl boyunca ödeme zorluğu çekebileceğim çok ama artık kadınsal geçiştirmelerden çok daha fazlasına ihtiyacım vardı, bunalımım bunlardan fazlasını hak edecek kadar ağırdı.
Yazarak rahatlamak istiyorum artık, stresimi atmak. Alkol, okul, vizeler vs beni epey yordu bu dönemde. Bide üstüne aşk acısı modu bu bünyede çekilmiyor. Alışık olmadığım binlerce duyguyu aynı anda yaşadım çünkü 1 ay içinde. Sevdim, ağladım, mutlu oldum, pişman oldum, kıskandım, nefret ettim, utandım, tiksindim, kendimden usandım… neyse ki artık yeniden yazmaya başladım …

http://www.showtvnet.com/haber/guncel/23052007/esnaf.shtml

Son zamanlarda benimde posta kutuma gelen saddam hala yasiyor, Castro öldü, üçüncü dünya savaşı başlıyor gibi başlıklara sahip mailler ufak bir eklenti iceriyormus. Bu eklentiler truva ati iceriyormus. Suradan ayrintili bilgiye ulasabilirsiniz.