bildirgec.org

Müşahhas (somut) varlıklarız. Tanrı’yı bir ütopya olarak gören de var, bir yaşam biçimi olarak gören de, hatta ve hatta kendini O’nun yerine koyan da…

Nasıl ki; insan, “sen bana kendime inanmayı öğrettin” diyor ya…

Ben de (nacizane) diyorum ki…

İnsan kendi olarak bir yere kadar gidebilir. Ölebilir, konuşabilir ve yazabilir. Kendin olmak güzeldir fakat bu merdiven dokuz basamaklı değildir. Tanrı teorik olarak insanın kafasında yer eder. İşte bu yüzden; aklın alamadığını kalp alır diyor Hikmet abi, aklın alamadığını kalıp alır demiyorlar.

Yıllardır dinin toplumda önemli bir yerinin olduğu; ve din olmadığı takdirde toplumum birbirini yiyeceği iddia edilmektedir. Oysa Türkiye’ de inanç oranı %90′ nın üzerindedir. Suç oranı ise %6.23′ tür. Norveç’ te inanç %32 suç oranı %0.71, Danimarka’ da suç oranı %31 suç oranı %o.88, İsviçre’ de inanç oranı %23 suç oranı %0,89.

Görüldüğü üzere, din ile suç oranları arasında hiç bir ilişki bulunmamaktadır. Dinin güzel ahlakı getirdiği ve suçları engellediği tamamıyla palavradır. Dolayısıyla dinsiz diye nitelendirebileceğimiz insanların cehennem korkusu olmadığı sebebiyle her suçu işleyecekleri düşüncesi de bir o kadar palavradır… Buna rağmen bunu görmek istemiyoruz belkide kabul edemiyoruz çünkü bu kültürümüzü oluşturuyor aslında , Allah sonumuzu hayır etsin , ne diyim.

Adana’nın ekstra sıcak günlerinden biriydi bugün. Hastanedeki işimi halletmek için hastaneye gittik. Arabayı sevgilim kullanıyordu , hastanenin otoparkına girdik. Ben araçtan inip gel gel yaparak otoparktan çıkmasını sağladım. Hiç yer yoktu otoparkta. Hatta neredeyse çıkamıyorduk ! Zar zor çıktık otoparktan , tam o sırada içeri girmeye çalışan bir jeep gördüm, zavallı içerinin ne halde olduğundan haberi yoktu. Bütün iyi niyetimle yaklaştım , içeride yer yok boşuna girmeyin demek için . Penceresine yaklaştım ve tıkladım. O ise iğrenç bir kibir ifadesiyle baktı bana , camı indirme nezaketini bırakın elinin tersiyle ‘git’ işareti yaptı. Üstüne bir de arka koltukta oturan muhtemelen eksta şımarık bir çocuğun dil çıkarışına da maruz kalmak çok can sıkıcıydı.

Dünyaya gelirken neyi seçebiliyoruz ki? Ülkemiz, ırkımız, ailemiz… Saç rengimiz, göz rengimiz, kişiliğimiz, aklımız, yeteneklerimiz. Doğa denilen üretim bandından çıkıp dünya denilen sahneye arzı endam ediyoruz.

Bilim ve teknoloji akıl almaz bir hızla gelişiyor ama birçok şeyin özünden haberimiz yok. Birçok şeyi yeni yeni anlamaya ve öğrenmeye başlıyoruz. Maddeyle ilgili, ruhla ilgili bilgilerimiz derinlere indikçe sığlaşıyor.

Kuşların ağladığında neden öldüğünü bilmek istiyorum. Gözyaşının gücü öldürmeye yeter mi? ya da bir damla yaş için ölmeye değer mi?Köpeklerin neden bukadar sadık olduğunu bilmek istiyorum. Değer bilmeyen insanlara böylesi sadık varlıklar neden veriliyor? Sadakatin anlamını bilmeyenlere sadık dost lazım mıdır?