bildirgec.org

Şimdi yemeklerini ocağın ateşine emanet etmiş kadınların,camlarının önünde geçirdikleri zamanlarda neler yorumladıklarını anlayabiliyorum galiba.Gözlenenler elbet farklıdır;fakat kendilerinin ne kadar dışına çıkabildiklerini,merak duygularının nasıl da fokurdaştığını falan cidden anlar gibi oluyorum:)

Rüzgarın güzellik katıp kimbilir neyden çalıp getirdiği ferahlatıcı,eski,birşeyleri anımsatan kokusunu da burnumun terkedemeyişiyle,kendine şu sıralar kitap okumaktan başka yapacak bir şey yüklemeyen ben,vaktimin çok büyük kısmını balkonumdaki yüksekcene bir sandalye üzerinde geçiriyorum.Bugünlerde böyleyim.Elimde 500 küsür sayfalık kitabı da gördükçe,sol yanağıma çarpan kokulu rüzgar,kulağıma ‘hiç uğraşma,böyle aval aval dışarı dalan gözlerle bitmez o elindeki’ diye fısıldıyor.Hak verip tebessüm ediyorum kendisine…

Harika doğa ve bitki görüntüleri insanları mutlu eder ayrıca huzur veriri veya orada kendinizi düşleye bilirsiniz. Şahsen ben he böyle resimlerin olduğu yerleri görmek isterim bunu yapmak zor olacağından bu bildiri aracılığı ile birçok doğa üzerine duvar kâğıdına ulaşa bilirsiniz

kesinlikle görmeniz gereken 87 tane doğa resmi
gübatımı,plajlar,çiçekle,çöller,dağle ve şelale resimlerine ulaşa bilirsiniz

500 e yakın doğa resimleri

4000 e yakın resim@DeviantArt

50 önemli doğa resmi

32 duvar kağıdı @ crazy-frankenstein

100 e yakın duvar kağıdı

100 e yakın Kesinlikle Güzel Doğa Duvar Kağıtları

börtü böcek

ODTÜ Bilgisayar Topluluğu’nun hazırlamış olduğu e-derginin Mayıs sayısını yine sizlerle buluşturmak istiyorum.Derginin bu ayki sayısında öne çıkan konuları ise şöle sırayabiliriz:

• Semantik Arama
• Desen Tanıma
• Tasarım Desenleri 3
• Charles Babbage
• Gelişim Süreci ve Yenilikler
• Kablosuz Sensör Ağları
• Görev Zamanlama
• Saldırı Ağaçları
• Elisa Media Player İncelemesi
• ManagerZone

Dergiye http://e-bergi.com adresinden ulaşabilirsiniz.

Bu ağaçtan sallanan çadır Dre Wapenaar tarafından tasarlanandı. kampçıların çok hoşuna gideceğe benziyor. ağaçtan sallanan bir damla gibi gözüküyor. içi rahat olması için gerekli şeylerle donatılmış. iki yetişkin ve iki çocuk için yeterli yatak bulunuyor.

Her ne kadar daha baharı tam anlamıyla tadamasak da içimizde bir coşku var bahar aylarının gelmesi nedeniyle. Bu yazımda sizlere baharı daha da özletecek, hatırlatacak harika fotoğraflar paylaşacağım. Fotoğrafların orijinal boyutları için fotoğrafların altındaki linklere tıklayabilirsiniz.

clara hinton (sicilian italiano)

amanda antilla

elinsfoton

Her sabah araba ile önünden geçerken son anda gözüme takılıveriyor, ağacın dalındaki meyveler. Mandalina mı, portakal mı ayırdına varamıyorum bir türlü. İyice uzaklaşana kadar bakıyorum ağaca ve meyvelerine. İçime bir coşku doluveriyor sabah henüz aydınlanmışken etraf, ben daha uykumdan tam ayılamamışken, o ağacı her sabah orda görmek beni mutlu ediyor. Belki de uzun zamandır hissetmediğim kadar kendimi iyi hissettiğim için böyle hislerle doluyorum. Ama yokk değil, ben hep sevdim üzerinde meyve olan ağaçları.. O meyveler bana hayatın anlamını, belki de anlamsızlığını anlatıyorlar bilmiyorum..

Bahar çiçekleride açtılar ne zamandır. O çiçekleri evimin balkonuna çıkıp, kuru dallarına inat pembe mi beyaz mı tam belli olmayan renkleriyle pıtır pıtır açmış görünce içim kıpır kıpır ediveriyor. Sık sık çıkar oldum artık balkona, hava ayaza kesiyor oysa ki, karanlık bir yağmur var ne zamandır, olsun o çiçekler etraflarında sanki bir hare varmış gibi beni aydınlatıyorlar.

Bilindiği üzere günden güne dijital bir çöplüğe dönüşen yaşantımızda dosyalarımızın sıkıştırılmış olması bile bazen yetersiz gelebiliyor. Terabyte kapasitelerine erişmiş hard disc’ler dijital alan ihtiyacımıza bir nebze de olsa ferahlık sağlamış olsa bile dinmek bilmeyen bu alan ihtiyacımız sürekli artış eğilimi göstererek sınırları zorlar hale geliyor. Üstelik bu kötü duruma dosyalarımızı sıkıştırdığımız halde giriyor olmamız da üzerine ayrıca düşünülesi bir durum.

Ama her şeye rağmen sıkıştırılmış bir dosya hiç sıkışmamış bir dosyadan daha hayırlı olsa gerek.

henrique oliveira

1973 yılında ispanya’nın ourinhos şehrinde doğan henrique oliveira, são paulo üniversitesinde resim eğitimi aldıktan sonra görsel şiirler temalı bir yüksek lisans tezi hazırlamış. tek başına ve karma birçok sergide yeralan oliveira’nın resimlerinden daha çok ilgi çeken işleri ise 3 boyutlu yerleştirmeleri.

henrique oliveira

tapume adını verdiği bu işler ağaç üzerine şekillendirilmiş ve oldukça büyük boyutlular. tapumes tahta kaplı, çit anlamına geliyor.

Bir çiftlik evi, ovanın tam ortasında, küçük, rustik ve aslında sofistike bir yer; bembeyaz badanası, eskimiş ahşap payandası, yemyeşil çamlarla çevrili bahçesi ve rengârenk çiçeklere bezenmiş iç bahçesi. İki tarafı bembeyaz pamuk tarlası, saflık ve sükûnetin simgesi beyazlık ile maviliğin üstüne şekilden şekle bürünen beyaz bulutların kaydığı bir gökyüzü…
Kabarık kaz tüyü yastıklara baş koymak ve ardından baykuş sesleri ile uyanmak, sabahın dördüne veyahut beşine. İlk ışıkları iliklerinize çekerek nefes almak ve doğanın sessizliği ile baş başa sanırken, horozun vakitsiz ötüşü ile bir daha uyanmak. Traktörün horultusu ile gürleyen, artezyen kuyusundan fışkıran, suyun soğuk sesini duymak ve hatta yüzünüzü o su ile yıkamayı tercih ederek; yüzünüze çarpan buz gibi su taneciklerinin batırdığı iğnelerle bir daha uyanmak. Tavukların arasına dalarak, biraz sonra midenize inecek daha soğumamış yumurtaları toplamak, pamuk tarlalarında toplayacağınız beyazlıkları elinizde hissetmek, kazları kızdırarak peşinizden koşturmak ve daha neler yapmak.
Aslında saflık ve sükûnette, çocukken attığımız her adım trajik bir önem taşıyordu; sonra aynı yelpaze iç dünyalarımıza taşınırken, siyah ve beyaz hamlelerle büyüyen hacmimizi çarpıcı hale getiriyordu. Bunun başlıca nedeni, renk yelpazemiz; siyah, beyaz ve arada yansıyan bilumum renkler. İşin içine karıştırdığımız başka renklerle birbirine giren her şey; saflık, sükûnet, siyah, beyaz ve diğer renklerle eskiyen hayatlar…

İnsan ve ağaç,bu ikili, yüz binlerce yıllık beraberliği olan bir geçmişe sahip. İnsan ruhunda ağaç kadar iz bırakan bir nesne düşünemiyorum. Uygarlıkla birlikte ağaç, estetik bir duygu olarak yüzyıllarca gelişti. Ancak günümüze gelene kadar… İkiliden ağaç, insanoğlundan habersiz, kendi yaşamını sürdürürken, insanın ağaçla birlikteliği çok özel bir ayrıcalıktır. Yeryüzünün her yerinde insanlara bağışlanmamıştır ağaç.

İki uç nokta buzullarla kaplanmış, en geniş alanı olan orta kısım güneşle kavrulmakta, çöl ve kum yeşili yaşatmamaktadır. Ancak , bu iki kısım arasında kalan geniş alanlar insanla ağacı bir araya getirmaktedir.