Yarın hiç gelmiyor. Her merhaba diye karşıladığım gün aslında dün yaşayıp bitirdiğim gün. Yarın hiç olmuyor. Aynı şeyleri yaşıyorum her gün, yarın hiç olmuyor. Çünkü yarın ben seninle olacağımı düşünüyorum ve hiçbir yeni doğan güne gözlerin renk katmıyor. Demek ki tanrım… Demek ki yarın hiç olmuyor…Taze aşklar aradım, taze aşklar yaşadım. Bir çok umutsuz fırtınama liman aradım. Yeni yarınlar yaratmak istedim; belki de bu günü sonlandıra bilecek yeni sesler aradım içimde yankılanacak, ama hepsi içimdeki doldurulmaz boşlukta yok olup gitti. Ama gün bitti, gece bitmiyor. Ve inan sevgili yarın hiç olmuyor.Yoruldum, acıktığımı hissettikçe bir sigaranın ateşinde yandım. Gündüzleri gün ışığından yoksun çalıştım, geceleri dolaştım. Karanlıktan, karanlığın siyahından başka rengi yaşamadım. Bekledim karanlık biter, dudaklarım dudaklarında huzur bulur diye. Ama hayaller gerçekleşmiyor. Günler geçiyor yarın hiç olmuyor.Seni görüyor gibiyim. Karanlığın arasından… yazdıklarımı okuyorsun. Gözlerinde alaycı o bakış, sonra bana bakıyorsun. Gözlerinde öldüğümü görüp başını çeviriyorsun. Okumaya devam ediyorsun. Hayallerimle eğleniyorsun. Ciddiye almıyorsun. Seni görüyor gibiyim ve hemen telefona sarılıyorum. Yeni limanları anlatıyorum. Sesin…sesin, liman tadında ekşilikle buruşmuş bir surat ifadesi yansıtıyor. Kalbim anlamını anlamadığım bir zafer sevinci yaşıyor. Tohumlar filizleniyor. Ufuk kızıllaşıyor. Kuş sesleri duyuyorum. Günün ilk otobüsleri geçiyor. Ama… inan ki sevdiğim yarın hiç olmuyor…Ben hala bu günü yaşıyorum.İçimde yarın döneceğinin umudu,Yanımda olacak olmanın huzuru,Ama bir yanda da kasvet var.Bu kalp hala bu günü yaşıyor,Ve yarın hiç olmuyor.30. 11.2007