Uzun zamandan sonra,gün ışığı vuruyor sayfama..Kendimi net görüyorum,içim yine bulanık..Her sabah gözümü açtığımda hareket etmek için sabırsızlanan ellerim perdelerimi aralayıp masmavi bir görüntü sunuyor gözlerime;bayılıyorum aralarındaki bu müthiş iş bölümüne…Sonra kalbime dokunuyorlar biraz,geriye gidiyorum,biraz yüzeyselleştikten sonra dudaklarım hareket ediyor,tebessüm ediyorum,gözlerimi o an göremiyorum.Hissedemiyorum da,hoş hissetmek de istemiyorum.Seyirdeyim hala,günü seyir ederek açıyorum,kanatlardaki yolculuğumdan sonra araya biraz yeşil katıp bir çiçeği mutlu ediyorum,bir bardak (dolu)suyla da ruhumu;akşamdan serptiğim tomurcuk iyi almış uykusunu…Alıştım artık her sabah aynı saatte uyanmaya,karşı apartmanın gececisi bu sabah da ışığı açık unuttu mu acaba…?Acaba bu saatlerde kim kime ,dum duma…
yorumlar
ışık kapatılmış 😀
.
güzel başlamışsınız ancak kötü bağlamışsınız
Aslında ben birşey bağlamadım,bağlandı;)
keşke bağlayan siz olsaymışsınız o zaman 🙂
bağlamak güzel de bağlanmak olmasa diyelim o zaman:D