Birini gerçekten tanıdığını söylemek. Sanırım bunu hayatım boyunca söylemeyi başaramayacağım. Nedeni çok basit kendimi bile takip etmek de zorlanıyor olmam, bi anda değişen ruh halim, olaylara değişen bakışlarım, duygularım, sürekli kendini yenileyen beynim. Hayatımda bu denli sevmeyi başardığım, bağlanmayı onla sevdiğim tek varlık beni kendi değişkenliğimden bile fazla şaşırtabiliyor. İnternette nelerle uğraştığına merakım yüzünden bu topluluğun içindeyim ve burda kimseyi ilgilendirmeyecek olan bu yazıyı yazmak kendimi rahatlamaya yarar umarım. Burda yazmaktan bu yüzden de mutluyum. Ben ne kadar değişken olduğumu sansam da hiç değilse her nerde olursam olayım benim. Farkların olmasını anlamıyorum zaten. Yani nette girdiğim herhangi bir yerde ben içimdeki ben neyse oyum. Ve bunun dışında olan hiç bir insanın ne amacı olduğunu bulamıyorum. Anlamıyorum. Bir insanı hatta önce kendimi tanıdığımı bu hayat bitmeden söylemeyi isterim. İçimde umut gerektiği kadar var sanırım yoksa hala bunları düşünüp yazamazdım. 🙂
