Arkasından ağlamak için birinin gitmesimi beklenir.”
Dün geceye dönerken gün
Bu soru vardı kafamda
Arkanda bıraktığın soru işaretlerini
Boynuma geçirirken ip misali
Ben bir komutandım savaş alanına hakim
Bir tepeden aşağı bakar ağlardı gözlerim
Yenilmiş olan ordum muydu?
Yoksa kırılan gururum muydu?
“Her yenilgi bir cevaptır” derdi babam
Ama sorularımı cevaplayan acılardı
Hiç yenilmemiş bir ordunun tatmadığı acıları
Sorularıma cevap diye alıp yuttum teker teker
Umutlarımı bir uçurtmaya bırakıp saldım
Rüzgarlı bir yamaçtan aşağı
Bakmadım kaderime yazılanlara
Belki de yer yoktu kader defterimde
Daha bir şeyler yazmaya
Kazanan yine acılardı
Kayıplarımsa umutlarım
O gece sabaha karşı
Hain bir hançer vardı kalbimde
Doğanın izleri silmek için
Aşağı attığı su damlacıkları düşerken
Sensiz, cansız bedenimin üstüne…
