Gec kaldigimi farkettigimden bir an once acaba gec kalmish sayilirmiyim? Gec kalmisligimin varolusu o farkedilish aniylami mumkundur? Sabahin erken bir saatinde bulanik sayilabilecek uykulu ilkel beynim tam da bir seylere gech kalip kalmadigimi irdelemeye baslamistiki yukaridaki sorulara gizli, planli niyetiyle daliverdi. Hergun daha cok yashlanip konfora ve sagliga daha cok ihtiyac duyan bedenim ve beynim her firsatta uykusuzluga , yorgunluga, bulanikliga ragmen kendi kendimi teoriden ibaret fikirlerle kurcaliyo beynimle oynuyor, oynuyor… satranch tahtasinin kare sayisini arttirmakla mesgul oluyor. Bir kadinla sevisirken daha ne kadar yüksek dozda zevk alabilirim? ust sinir varmi? En yuksekteki anlari daha ne kadar uzatabilirim? gibi sorularimin, meraklarimin, isteklerimin cevaplarini geceler boyunca deneyerek almaya calisiyor, bitkin dushuyorum. Edindigim yeni bilgiler ve zevkler sonucunda yanimdaki bedeni tekrar uyandirmak ve onun hayatimi ve hayatini umursamayacak kadar buyuk bir zevkin icine dalipta tahminimce bir dakika kadar suren delirdigi saniyeleri gozlemlerken ogrenecegim degerli bilgilerin on (noktali o) vasiyetleriyle mesgul oluyorum. Konuyla ilgili okunabilecek kitaplarin yanilticiligini farkettikten sonra daha da zevkli hale gelen beynimin farkindaligi az dusunceleriyle oynamak ve kadinimla sevismek eylemleri genel olarak hayatima -tum bagimli oldugum maddelere ragmen- bir mutluluk, zindelik, ve zeki olma durumu veriyor. Sadece cocuklugumda sahip oldugumu dusundugum, durustluk, masumiyet ve henuz tanimayamadigim bir zeki olma durumunun, tekrar kendimle yalniz kalip kafami kurcaklamaya basladigim anlarda ve simdide kadinimla sevisirken ortaya cikmaya basladigini goruyorum. “deney” yada “denemek” kelimelerinin birseyleri ogrenmek adina yetersiz, eksik, ve ilkel, yontemler oldugunu dusunup te sadece “shey” leri kafamda tasarlayip aksiyonlandirarak dogru ve kesin bilgiler edindigimi hatirliyorum chocuklugumda. 6 yasimda bir agacin altindayken “uzay sonsuzdur” diye duydugum bir cumlenin ne anlama geldigini dusunurken ciseleyen toprak kokulu karadeniz yagmurunda bile bir tanri yada guce siginmadim. (sonsuzluk mu? offf yaaa bunu tasarlayamiyorum 🙁 :(((( ) Tum bu chocuklugumdaki 1’ler ve 0’lara indirgeyici -ya da her ne ise- bilgeligimin ve kadinimla yashadigim egitimin benim yillar once duyunca gozlerimde vahsice bir zeka kivilcimina surukleyen “suicidal tendencies” tamlamasina yaklastirmasi yazi yazarken cumlelerimde farkettigim “bir turlu dibini bulamama” shehvetinin verdigi ipucundan dolayi tasalandirmiyor. Hayatimi sona erdirmeye karar verecek kadar mutlu ve zeki olmaya bashladigimdan beri beni dogru olduguna emin oldugum sondan alikoyan seyin sevgilimin o lanet derecede guzelligine ve zekasina hediye edecegim vucudumdaki her kasin bitkin dusmeden onceki anlarda gorecegim sevgilimin”lanet olsun daha da iyisi yine varmish” diyen terli yuz ifadesidir.Her seferinde ayni yuz ifadesini suratima yapistiran sevgilim yukaridaki cumleleri hakediyor.sui; firewall