Yaşamım üzerinde oluşan,bulutsu karakterli tüm bulanık düşünceleri ve davranışları anlamaya çalışıyorum..belki de boş bir çaba..ama sorgulamadan geçmiyor zaman..bu paranoyak bir tavra adım atmadığı sürece..benimkisi öyle demeli..

kendimi sorgulayıp yargılamaktan başka yaptığım bi şey yok..

neden değişmek zorundadır insan?tabiattaki herşeyin değişimini anlıyabiliyorum(kaldıki fizik çok güzel açıklıyor)ama insan niçin değişmeli?

bu yada bundan önceki saflığımı neden koruyamadım??

. . .

çok güzel bir çocuktum,böyle kalmalıydım..büyüdüm;değiştim;artık “güzel”değilim..

iyi bir öğrenciydim,lisede yada hep..üniversitede değiştim..iyi değilim..

adım gibi aşık olurdum..cemre düştüğü yeryeri yakar..ateşi yanaklarımda;pembe..

platonik severdim 18 lik oğlanları.. safça..

değiştim..

sevmeyi abarttım belki de..

acımasızca dokundu bana..

artık saf değilim..

bir gün dinlemedim annemin sözünü düştüm canım acıdı..

iyi olanı doğru olanı yapmama isteği..yada anti ruhum beni oluşturmaya çalışıyor “şeytan” dediğiniz kötü ruhtan izdüşümler yaratarak!!

mevsim de anti-ruhunu yaşıyor olmalı..

çok sıcak bir gündü..inanılmaz..zaman geçti..akşam ılık oldu..ne güzel..derken..lodos poyraza dönüştü..değişti..

bu soğuk nerden çıktı şimdi?

ne demeli ki bu saçmalığa..

salata..