keşke departmanı;
keşke bir scannerim olsaydı masası iftihar ile sunar…

ambiyans olayı: Karaoğlan, mazal hanım efendi ile hallenmiş ve döşekte orgazm sohbetindedirler…

karaoğlan : “evet, bizde at, avrat, pusat kutsaldır… bir namus simgesidir.. onlara kim el uzatmaya kalkarsa düşman kesiliriz… bunu herkes bilir, onun için kimse kimsenin namusuna saygısızlık etmez”

mazal : “ama cengiz han böyle düşünmüyor… kendi koyduğu yasalara uymayan herkesi cezalandırıyor.. başka ülkeleri istila edip, onların, dinsel, toplumsal geleneklerini, görenek ve inançlarını hepten değiştirmeye kalkıyor…”

burda üzerinize afiyet mazal hanımın memeleri görünmektedir… ve buna rağmen kurulan cümle aman yarabbi dedirtecektir.

“oysa, her ülkenin koşulu ayrı, iklimi ayrı, toplumu ayrıdır… ahlak anlayışı ulustan ulusa değişir… kimi ulus savaşçıdır, kimi uysal ve barışçı… kavgacı olan olmayanı ezmeli mi ? buna hakkı var mı ?”

bu sekansta ise karaoğlan mazal hanımımızın üzerine yeniden abanırken görülmektedir…

ve anlaşılabileceği üzere mazal’ımız dünyevi konulara kafa yorarken o bir daha demektedir…

karaoğlan : “bunlar ne güzel sözler… ancak sayısı pek az kalmış görmüş geçirmiş ozanlar böyle insancıl sözler edebilir… senin ağzından duydukça gerçekten yüzyıllar yaşadığına ve ölmezliğine inanasım geliyor…”

şimdi “ulan bu ne be!” dediğinizi duyar gibiyim. Bu, 29 mayıs 2002 çarşamba tarihli, takvim gazetesinin -devamı yarın- “karaoğlan her kılıç bir kın için” isimli, dizi çizgi romanının sadece bir bölümü.
yorum sizin veya yüce türk halkının da değil, bayağı benim ;o)
bu ne ya !?