bildirgec.org

Vakit öğledensonrayı gösteriyor.Herkes sessiz,hiç kimsede çıt yok.Herkesin gözü karşı yamaçta parlryan namluların ışığında .Bu sessisliği bozmağa çalışan kuş cıvıltıları da olmasa ortalıkta kimsenin olduğu dahi anlaşılmayacak.Herkes sipere sinmiş hücum emrini bekliyor.Emir bi gelse de şu vatanımızın , namusumuzun üzerine karabulutlar gibi çöreklenenlerden intikamımızı bir alsak diye düşünüyorlar.Vatanımızı onlardan temelli temizlesek!…Buna yeminli onbeş kişiler.Hepsi genç, hepsi hayatdolu onbeş kişi.Hepsi azimli. Pian belli… En iyi anda taaruz edilecek Komutanın emri bekleniyor.Yüzüne konan bir sineği kovalıyor bir Mehmetçik.Gözlerini karşı noktadan bir anlığına ayırıp saatine baktı.On daikadır buradaydılar. Gözleri yine karşı yamaçta parlayan namlu ışıklarına daldı.Köyünde de dere güneşin ışıklarında böyle parlardı.Köyü, sevgili köyü kimblir ne güzeldi şimdi.Başaklar dolmuştu herhalde, eh yakında da haasat başlardı. Köyünü, ailesini çok özlemişti.Askerliği bi bitti mi köyüne gidecek köyün tek geniş yolunda göğsü kabararak yürüyecek herkes arkasından iç geçirerek bakacaktı.Hasat zamanı varabilsem! diye geçirdi aklından . Hasatta orada olsa ne iyi olurdu. o da tardım ederdi ailesine . Babası da kocamıştı iyice.Ama annesinin ona kıyamayıp ‘ Oğlum askerden daha yeni geldi onu çalıştırmayın öyle ‘ diyeceğini ve onu koca çınarın altına oturması için göndereceğini çok iyi biliyordu.Koca çınar; en yakın arkadaşı dert ortağı. Ne olaylar görmüştü o koca çınar. Mehmedin en sevdiğiyerdi koca çınarın altı.Onun gölgesinde oturmak , dinlenmek…Dönüşte yine orada oturacaktı. Tam da çeşmeye giden yolun üzerindeydi. Çeşme de görünürdü ağacın altından. Her nekadar köydeki tüm evlere su geleli uzun zaman olmuştu ama çeşme hala gençler için önemliydi. Kızlar yine akşam üstleri çeşmeye gider konuşur şakalaşırlardı. Kızlar Mehmedi görünce askerlik bayağı yaramış iyice adam olmuş diyeceklerdi garanti.Vee tabi içlerinden birini kıskançlıkla süzeceklerdi.Ayşe de belli belirsiz gülümseyecek; gözlerini kaçırıp kendide kaçacaktı. Belki hava kararınca evlerinin bahçesin de ortak duvarın bir yanına o diğer yanına Ayşe geçerdi de o sigarasını tüttürürken Ayşe de o çok sevdiği türküyü söylerdi…- ‘Ayşem ‘diye mırıldandı farkında olmadan . Etrafındakiler gülüşünce anladı yüksek ssesle konuştuğunu utandı, yüzü kızardı. Önüne baktı sırıtan arkadaşlarını görmemek için.Ama düşünceler böyle zamanlarda geldiler mi bir birini kovalıyordu. Askere bayram içinde uğurlanışını hatırladı.Sonra Istanbul da acemiliğini yaptığı birliği. HAfta sonları dolaştıkları yerleri…Sonra , sonra aklına bir gün Bebek otobüsünde yanlışlıkla ayağına bastığı kız geldi. O özür dilemeğe çalışırken iyi giyimli kız : ‘Hayvan!’ diye bağırmıştı tükürürcesine. Ardından da yanındakilere dönüp’ Aman kardeş asker değil mi Allah belasını versin hepsinin hem ayağına basıyorlar insanın hem de sanki kendileri haklı imişler gibi adam gibi özürbile dilemiyorlar’ demiş bir süre sonra da inmişti.Kaşları çatıldı Mehmedin İyi ki bu ülkedeki herkes böyle değil

-Hücuuum!!… Bir anda deli gibi atıldılar siperden. Karşıkiler de… Her yer birbirine karıştı. Et ete kan kana gırtlak gırtlağa bir can pazarı vardı şimdi. En yakın arkadaşları bir bir gittiler ölümün kucağına. Komutan da yaralandı.Ama ‘Her bir can vatana çok lazım ;hem hiç bir askere ne arkadaşını ne de komutanını hayinlere vermek yakışmazdı . Mehmet de buna razı olmayacaktı. Yaralılarını sipere taşıyıp yine atıldılar ileriye.İki saat sonra omur altında bir kurşun yarası aldı Mehmet. Onu bulan kurşunlar ciğerlerini parçalamıştı.Sendeledi . Kan sızmaya başlamıştı ağzından .O metalik tadı aldı.Düştü. Doğrulmak istedi.Olmadı. Ağzından akan kan seli içinde Kelime-i şehadet getirmek istedi.Tamamlayamadı…Onbeş kişiydiler siperde.Hepsi genç , hepsi pırıl pırıl. Onlar vatanın umutlarıydılar … Ailelerinin … Hepsi bu vatanın üzerine karabulut gibi çöreklenenlere Çanakkale de ecdatlarının verdiği mesajın aynını veriyorlardı.’Bu vatan toprağının hiç bir karışı kimseye verilmez!!’Azimliydiler ne olursa olsun!…Mehmet…Bu topraklar için. vatanı için öldü.Onun kıymetini bilenler bir yana bilmeyenler için de öldü.Mehmet ona ‘Hayvan’ diyenler rahat yaşasın hür yaşasın diye ‘askerlik yatma yeri değildir’ diyenler istedikleri ahkamları kessinler diye öldü.O ve onun gibilerin sadece 45 saniyelik bir haber değeri olmadıklarını anlatamadan öldü.Vatan namustur!… Onlar bizim namusumuz için öldü…

kalemimdenkandamlıyor dostlarne yazsamne söylesemnereye gitsemgeldiğim yerdeyim hepgüzel şeylersöylesemmis koksun diyekelimelerimigül bahçesindeyüzdürsemferhata dağlarıbahşetsemleylayı mecnunaversemkarşılıksız sevmesemolmuyorkandamlıyorkalemimdenbir bulut varyukarıdagüneşsizimkapatıyor ışığımıcesaretim yokyeniden başlamayaşikayetim varbenden yanayüreksizimkandamlıyor yüreğimdenkalemim kırıkbağrımda yanıklarböyle mi yaşanır hepayrılıklargörmüyor musunuz dostlarkana bulandı sayfalarkalemimdenkandamlıyor