beş yıldır bir türlü tüm bağlarımızı – zihinsel olanları özellikle – koparamadığım eski kız arkadaşımla konuşmaya onun yanına gidiyorum, şu anki kız arkadaşıma da söyleyerek, eski kız arkadaşımla konuşuyorum aradaki gereksiz son bağı da koparmayı başarıyorum; dönüşte bir bakıyorum ki, şimdiki kız arkadaşım telefon numaralarını değiştirip beni terk etmiş; zorla ona ulaştığım günde sinemaya çağırıyorum birlikte zaman geçiririz diye, o yeni biriyle tanıştığını söylüyor, bende garip bir içgüdüyle aynı şeyi benimde yaptığımı söylüyorum; aynı gün sinemaya giderken bir başka kız arkadaşımı arayıp benimle gelip gelemeyeceğini soruyorum, o kabul ediyor; saat 17:30’da sinemaya gidip oturuyoruz, orman çetesini izlemek için – acaba suç animasyona gitmemizde mi? – beş dakika sonra bir bakıyorum ki, beni terk eden kız arkadaşım bir başka kız arkadaşıyla bir önümüzdeki koltuğa oturuyor; film arasında yanına gidip bir kaç cümle konuşuyorum yine de ne düşüneceğini bilerek; ama o konuşmaya yine fırsat bırakmadan beni pişkinlikle suçlayıp – ki kendisi yeni birini bulduğunu söylemişti – ağır hakaretler içeren bir mesaj atıyor bana ve ben bu saatte hala bu kadar saçma sapan şeyin bir arada nasıl olabildiğini anlamaya çalışıyorum hafif bir baş ağrısıyla. Eski kız arkadaşımdan tam kurtulmuşken, yeni bir eski kız arkadaş mı yarattım acaba. kafayı yiyorum sanırım.
