Yaşadıklarımla yaşamayı istediklerim arasındaki derin çelişkiler.Bana dokunmadan sevebilmeyi öğretti.Sevinç yerini hüzüne terkederken.Sıradanlaşmış yitirilmiş bir yaşantı, uğrunda.Ansızın Yüzleştiğim korkularıma pişmanlıklarım eklenirken her an.Iyi hatıralara güzelliklere tutunmaya çabalarken.Amansız kavgaları vicdanıyla kaybettiğini kabullemeyen ben.Yokluğunda Dokunmadan sevebilmeyi öğrendim.Ötelenememiş yalnızlıkların hüznü.Gözlerimin içine bakan gözlerin gördüğüDüşlerimde büyüttüğüm, hayallerimle avuttuğum yüreğimYokluğunda dokunmadan sevebilmeyi öğrendi.
