Yıl 1961. Ordunun binek otomobil gereksinimini karşılamak için, cumhurbaşkanı Cemal Gürsel otomobil üretilmesini ister. 16 Haziran 1961’de Devlet Demiryolları Fabrikaları ve Türk mühendislerine görev düşer. Tamamen Türk mühendislerince, Türk yapımı bir otomobil yapılmasına karar verilir. Yapılan üst düzey toplantılarda alınan kararla, dört buçuk ay gibi bir zamanda Devrim Otomobil’in tamamlanması gerekmektedir. Otomobil 29 Ekim 1961 Cumhuriyet Bayramı’na yetişmelidir. Ödenek, bir milyon dört yüz bin Türk Lirası’dır.İnanılmaz şey gerçekleştirilir, Türk mühendisleri gece gündüz, büyük bir özveri ve azimle Devrim Otomobil’i yetiştirirler. Eski bir altı silindirli Chevrolet motorunun iki silindiri kesilerek kalıp yapılmış, motor gövde ve başlığı Sivas Demiryolları Fabrikası’nda dökülmüştür. Ankara Fabrikası’nda işlenmiştir. Segman, piston Eskişehir’de yapılıp, Ankara Fabrikası’nda monte edilmiştir. Gücü kırk BG’dür. Şanzımanlar tamamen yerli olarak Ankara Fabrikası’nda yapılmıştır. Orijinal jantlarında ve kaputta “Devrim” yazmaktadır. Ön panel kadranları Türkçedir; yani “yağ”, “benzin”, “hararet”.Devrim Otomobil’in son eksiklikleri Eskişehir-Ankara arasında trende giderilir. İki otomobil vardır trende; cilalanır, tehlikeye karşılık benzin koyulmaz. Cumhuriyet Bayramı törenine cumhurbaşkanı bu otomobille gitmek istemektedir. Törene cumhurbaşkanını götürecek otomobile zamanında benzin koyulması unutulur. Yüz metre sonra otomobil durur… Direksiyondaki mühendisin benzin bitti demesi üzerine cumhurbaşkanı; “Batı kafasıyla otomobil yaptınız, Doğu kafasıyla benzin koymayı unuttunuz,” der. İkinci otomobile benzin koyularak yola devam edilir ancak; “Devrim Otomobil” basının diline düşmüştür artık…Ertesi gün bütün basın, arkasına yerli ve yabancı işbirlikçi güçleri alarak “Devrim”e saldırırlar. Türk mühendisleri ve Türk otomobili yerden yere vurulur. Hiçbir yerde, hiçbir otomobil bu kadar karalanmamıştır. Kimileri modeli çalıntı der, kimileri Türk mühendislerinin yetersizliklerini eleştirir. Öteki otomobil ile Anıtkabir’e gidildiğinden hiç söz edilmez. Bunca paranın boşa gittiğinden bahsedilir ancak; mekanize duruma geçmekte olan Türkiye’nin, at yetiştirmek için yirmi beş milyon TL harcamasından hiç söz eden olmaz… Bu duruma, 27 Mayıs 1960 devrimine bir tepki (darbe de diyebilirsiniz) nedenlerden biridir. Bir diğer neden, “devrim” sözcüğüne duyulan alerjidir. Süleyman Demirel devrim sözcüğünden nefret eder… Seri üretime 1964’te geçilmesi planlanırken maalesef proje rafa kaldırılır.Seri üretimi devam etseydi, belki de gelişip zenginleşen bir otomobil sanayiimiz olacaktı. Çünkü, bakıyoruz da o zamanlar otomobil sanayi diye bir şeyi olmayan Japonya ve Güney Kore nerelere varmışlar… Çıkarları zedelenenler, bu durumu engellemek için ellerinden geleni yaptılar, hala da yapmaktalar. Bugün yabancı patent sahiplerinin ekmeğine yağ sürmekteler.

Bütün bulara karşılık “Devrim Otomobil” hala ayaktadır. Üretilen dört otomobilden bir “devrim” Eskişehir TULOMSAŞ bahçesine yapılan özel garaj müzesinde sergilenmektedir ve çalışır durumdadır.