Turgut Uyar ya da Ece Ayhan, hayatta olup, şimdilerde şiir yazıyor olsalardı tam da böyle bir şiir yazıyor olurlardı diye düşündüm Cihat Duman’ın şiirlerini okurken. Bu, öncelikle bir övgü elbette, bir kitap boyunca, tüm şiirlerde çizgiyi yüksek tutmak hiç kolay bir şey değil. Hele ki genç şairlerin ilk kitaplarında. Tabii ki şiirler öncelikle bir geçmişe, geleneğe yaslanacak. Sonra güncel mevzular, şairin sözcük oyunları, özgün dize kurguları bu geçmişten gelen binaya eklemlenecek. Duman’ın şiir isimleri de ayrıca övülmeyi hak ediyor, şiirlerindeki ironi ve özgünlük şiirlerin isimlerine de sirayet etmiş.“gülmek çirkin duruyor doğulu adamlarda” (s.13), “tülbentle sarıyorlar tülbent eski bir anne biçimidir” (s.16), “rabbim otobanları iptal et” (s.20), “öfkemiz / yarısı avlanmış bir yılanın gözleri neyse o” (s.21), “kendine yeni bir kalp yapmış play” (s.48), “bir gülsen su yaratılacak” (s.58), “kokan bir kalp diyorlar ilk belirtisi” (s.61) gibi çok ince ve başarılı dizeleri var Duman’ın. Sırf bu cin fikirli dizeleri görmek için dahi “Ya Da Pişman Değilim” okunmalı. Çalışmanın, bu yıl ikincisi düzenlenen Server Vakfı Edebiyat Ortamı Şiir Ödülü’nü “ “şimdi” ve “bu arada” olmanın elektriğini iliklerinde duyup geleceğe akmanın ve bir derinliğe ulaşmanın imkânını içinde barındırdığı; gündelik dili kendisine has şiir zekasıyla ve dilsel vurguyla yeniden dönüştürme çabasıyla gelecek vadeden şiir izlenimi verdiği ” gerekçesiyle kazandığını belirterek bitirelim. Bir başka güzel şiir kitabında görüşmek üzere…